Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια το ΚΚΕ έχει αποκαταστήσει πλήρως τον αρχιπροδότη Ν. Ζαχαριάδη.
Ωστόσο, η… κομματική επαγρύπνηση μόνο λίγον καιρό ξαποσταίνει και μάλλον άλλαξε γνώμη. Έτσι, το Τμήμα Ιστορίας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κυκλοφόρησε το τεύχος της με τίτλο«Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-1941 – Οι αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς – Τα 3 γράμματα του Ζαχαριάδη – Η θέση της “Παλαιάς Κεντρικής Επιτροπής”» και επιτίθεται κατά του Ζαχαριάδη, για το (δήθεν!) πρώτο γράμμα του, το 1940, λόγω της (δήθεν!) αναφοράς του στον Ι. Μεταξά, χαρακτηρίζοντάς το «σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο».
Ιδού πως ξαναρίχνουν τον Ζαχαριάδη στα… Τάρταρα: «Καμιά εθνική ενότητα δεν υπήρξε στον ιταλοελληνικό πόλεμο. Υπήρξαν ασφαλώς αυταπάτες στις λαϊκές μάζες, όχι όμως και πραγματική εθνική ενότητα, γιατί αυτή είναι ανύπαρκτη σε μια ταξική κοινωνία. Στο τέλος του ιταλοελληνικού πολέμου φάνηκε δραματικά ποια ήταν η πραγματικότητα… Ο δίκαιος ή άδικος χαρακτήρας κάθε πολέμου δεν καθορίζεται από ποιο κράτος επιτίθεται και ποιο αμύνεται, αλλά από ποια τάξη διεξάγει τον πόλεμο…
Και οι δύο αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις τους συγκρούονταν όχι για τα συμφέροντα των εργατικών τάξεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, οι οποίες θα έπρεπε να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και όχι αυτόν της καπιταλιστικής εθνικής ενότητας… Στο Α γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, ο πόλεμος χαρακτηριζόταν εθνικοαπελευθερωτικός από την πλευρά της Ελλάδας και όχι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές. Αποτελούσε αντίφαση ότι ο σωστός στόχος που ετίθετο στο γράμμα για “μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό”, συνυπήρχε με τη φράση “στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά”… Αν έλειπε από το Α γράμμα η παραπάνω επίμαχη τοποθέτηση, θα αποκτούσε ισχυρή υπόσταση και η σωστή περικοπή του γράμματος: “κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα”. Όμως αυτό το σημείο έχανε τη δυναμική του από τη στιγμή που το ακολουθούσε η περικοπή: “Στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη”. Η γραμμή πρώτα να ξεμπερδέψουμε με τους ξένους και κατόπιν θα λογαριαστούμε με τους δικούς μας, αφού προηγουμένως συμβαδίσουμε με τους τελευταίους, οδηγεί σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα».
Ποια είναι η αλήθεια; Ο καυγάς γίνεται για «ένα πουκάμισο αδειανό», για ένα γράμμα που δεν γράφτηκε ποτέ από τον Ζαχαριάδη! Αλλά, ας γυρίσουμε για λίγο τον χρόνο πίσω…
Η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, βρήκε το ΚΚΕ διαλυμένο και τον αρχηγό του Ν. Ζαχαριάδη κρατούμενο στις φυλακές Κερκύρας. Την 2α Νοεμβρίου 1940, η εφημερίδα «Καθημερινή» δημοσίευσε μια επιστολή του Ζαχαριάδη για τον πόλεμο. Με την επιστολή του αυτή ο αρχηγός του ΚΚΕ –παραδόξως- καλούσε τον ελληνικό λαό να υπερασπισθεί την πατρίδα: «…Στον πόλεμο αυτό, διευθυνόμενο από την κυβέρνηση Μεταξά, πρέπει όλοι να δώσουμε τις δυνάμεις μας μέχρι τελευταίας ικμάδος. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας από τη θέση του α ανήκει στην Ελλάδα και στο λαό της. Οι εργάτες όλου του κόσμου είναι στο πλευρό μας». Ωστόσο, η επιστολή αυτή θεωρήθηκε αργότερα πλαστή από το ΚΚΕ, με άρθρο του Πλουμπίδη (κατοπινού αρχηγού της δολοφονικής εαμικής οργανώσεως ΟΠΛΑ –Ομάδα Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών- περισσότερο γνωστού από την υπόθεση Μπελογιάννη) στον παράνομο «Ριζοσπάστη», τον Μάρτιο 1941, το οποίο τόνιζε: «Ιδιαίτερα, με το δημοσιευμένο στις φυλλάδες του Μεταξά της 2 Νοέμβρη πλαστό γράμμα του μεγάλου μας αρχηγού συν. Ζαχαριάδη, παράσυρε στην αυτοκτονία τον λαό» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 36-37). Ο Πλουμπίδης (μέλος του Π.Γ. του ΚΚΕ) που μαζί με τους Κτιστάκη και Παπαγιάννη ήταν η «γνήσια» (η μη καθοδηγουμένη από την Ασφάλεια και τον Κ. Μανιαδάκη) διοίκηση του ΚΚΕ, είχε ρίξει τον Νοέμβριο του ’40 το σύνθημα «Πόλεμος στον πόλεμο», σύμφωνα με την εντολή της Μόσχας και της Γ΄ Διεθνούς.
Ο Πλουμίδης είχε δίκιο! Το δήθεν Α γράμμα Ζαχαριάδη, συνετάχθη στην Ασφάλεια, κατόπιν οδηγιών του Κ. Μανιαδάκη. Και ο λόγος είναι προφανής: ο Μανιαδάκης υπερεκτίμησε ίσως την επιρροή του ΚΚΕ στον λαό και στον στρατό και αναλογιζόμενος τις καταστρεπτικές συνέπειες που είχε στην άμυνα της χώρας το γνωστό σύνθημα των Γάλλων κομμουνιστών («pourqoi»), θεώρησε καλό να υπάρχει μια επιστολή του Ζαχαριάδη υπέρ της αμύνης της χώρας!
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το Α γράμμα του Ζαχαριάδη γράφθηκε έναν μήνα αργότερα, στις 26 Νοεμβρίου 1940, και ο γράφων κατήγγειλε τον πόλεμο της Ελλάδος ως «ιμπεριαλιστικό», απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό του: «Ενάντια στη θέληση του λαού ο Μεταξάς έκανε και κάνει τον πόλεμο ενάντια στην Ιταλία σα μια επιχείρηση αντιλαϊκή-πλουτοκρατική-καταχτητική-φασιστική-ιμπεριαλιστική. Ο λαός είναι αποφασιστικά ενάντια σ’ ένα τέτοιο πόλεμο. …Έξω απ’ αυτά, η Ελλάδα δεν έχει καμμία θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία» (πηγή: «Ν. Ζαχαριάδη-Συλλογή Έργων», έκδοση Κ.Ε. του ΚΚΕ). Στη συνέχεια, ο Ζαχαριάδης γράφει και δευτέρα επιστολή, στις 15 Ιανουαρίου 1941, με την οποία προχωράει ακόμα πιο πέρα: «Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε πόλεμο φασιστικό-καταχτητικό… Το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους του κεφαλαίου που διέθεσε το 1935-36 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και της Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέλφια και η συναδέλφωσή τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο …».
Ένα και μοναδικό (έστω και πλαστό…) έγγραφο μπορούσε να επικαλεσθεί το ΚΚΕ για να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, ότι τουλάχιστον δεν πρόδωσε το 1940, κι αυτό ακόμα το αποκηρύττει! Μην μπορώντας να δεχθεί τον χαρακτηρισμό «πατριώτης» ούτε στα… ψέματα!
Εθνικισμός
