Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Σελίδες Ιστορίας: Ξενοφών ο Αθηναίος

Ο σπουδαίος αυτός σωκρατικός φιλόσοφος και ιστορικός συγγραφέας ήταν γιος του Γρύλλου από την Ερχιά της Αττκής.
Ο Γρύλλος ήταν εύπορος κτηματίας γι’ αυτό και παρείχε στο γιο του μόρφωση υψηλού επιπέδου όπως επίσης και του καλλιέργησε την αγάπη για τα άλογα και την οργάνωση -διαχείριση ενός αγροκτήματος. Υπηρέτησε στο σώμα των ιππέων, μαζί με άλλους εύπορους της εποχής του, γνωρίστηκε με τον Σωκράτη και έζησε τις περιπέτειες της Αθήνας στα ταραγμένα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου ως την ήττα του (404π.Χ.), την άνοδο των Τριάκοντα τυρράνων στην εξουσία και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 403π.Χ.

Ωστόσο ο Ξενοφών εξορίστηκε από την πατρίδα του εξαιτίας της συμμετοχής του στην εκστρατεία που ετοίμασε ο Κύρος, προκειμένου να εκθρονίσει τον αδελφό του, τον βασιλιά της Περσίας Αρταξέρη ΄Β. Στην εκστρατεία αυτή ανέλαβε ηγετικές πρωτοβουλίες για την επιστροφή των μισθοφόρων στην Ελλάδα, μετά τη μάχη στα Κούναξα και τον θάνατο του Κύρου(401π.Χ.). Άρα η απόφαση των Αθηναίων ήταν και αναπόφευκτη και δικαιολογημένη, αφού ακολούθησε τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαο-τον οποίον και θαύμαζε-εναντίον του ευρύτερου αντισπαρτιατικού συνασπισμού, στον οποίον πρωτοστατούσαν τολμώ να πω η Αθήνα και η Θήβα.

Αντιθέτως, οι Λακεδαιμόνιοι του πρόσφεραν «προξενίαν» άδεια διαμονής στη Σπάρτη και πολύ σύντομα του παραχώρησαν ένα μεγάλο κτήμα στον Σκυλλούντα της Ηλείας, κοντά στην Ολυμπία, όπου έζησε περίπου 20 χρόνια ήρεμη, οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα του και τους 2 γιους του, Γρύλλο και Διόδωρο και ασχολήθηκε με την συγγραφή πολλών έργων.Όμως αργότερα η προσέγγιση Αθηναίων και Σπαρτιατών, για να αντιμετωπισθούν οι Θηβαίοι (365π.Χ.) οδήγησε στην άρση του ψηφίσματος για εξορία του συγγραφέα. Δεν είναι βέβαιο πότε γύρισε στην Αθήνα αλλά έστειλε τους γιους του να υπηρετήσουν στον αθηναϊκό στρατό και ιδιαίτερα ο Γρύλλος σκοτώθηκε πολεμώντας στη μάχη της Μαντίνειας (362π.Χ.).

Οι τιμητικές εκδηλώσεις για τον θάνατό του δείχνουν ότι το όνομα του πατέρα του ήταν πολύ γνωστό. Τα πρότυπά του ήταν ο Σωκράτης με το πρότυπο ζωής που πρόβαλε και ο Αγησίλαος με τα ηγετικά προσόντα και την απλότητα της συμπεριφοράς του. Τα έργα του χωρίζονται σε ιστορικά (Κύρου Ανάβασις, Λακεδαιμονίων Πολιτεία), Σωκρατικά (Συμπόσιον, Απολογία Σωκράτους) και διδακτικά (Ιππαρχικός, Ιέρων).