Μια από τις ανακοινώσεις των υπευθύνων του σταθμού για την κατάληψη αυτή έχει ως εξής: «Εδώ και οκτώ ώρες συνεχίζεται η κατάληψη του ραδιοφωνικού μας σταθμού 105,5 στο Κόκκινο. Το ραδιόφωνο ήταν και θα είναι πάντα ανοικτό στην ειδησεογραφία και τις διαφορετικές οπτικές καθώς και στη διακίνηση των απόψεων εκτός από αυτές των φασιστών και της Χρυσής Αυγής…»
Με απλά λόγια, ο συγκεκριμένος ραδιοσταθμός είναι ανοιχτός στην διακίνηση των απόψεων της 17Ν, του ΕΛΑ, της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς, του Επαναστατικού Αγώνα και άλλων ένοπλων τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά όχι για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Οι ακόλουθοι του ένοπλου αγώνα και της αφαίρεσης με συνοπτικές διαδικασίες της ζωής των πολιτικών τους αντιπάλων θεωρούνται ως άτομα και οργανώσεις με σεβαστή την άποψή τους, σε αντίθεση με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και οποιονδήποτε Έλληνα Εθνικιστή, οι οποίοι δεν δικαιούνται της παραμικρής προβολής των θέσεών τους.
Για μια ακόμη φορά, λοιπόν, φαίνεται η ξεκάθαρη υποκρισία των αριστερών, οι οποίοι τις έννοιες του πλουραλισμού, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και του ισότιμου διαλόγου τις έχουν μόνο για εσωτερική κατανάλωση μεταξύ τους. Κάτι, δηλαδή, σαν μια πολιτική εκδοχή του «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».
Εννοείται ότι γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι θα συνέβαινε αν την κατάληψη στον ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ την έκαναν μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με αιτήματα για την επανεθνικοποίηση της ζωής του Τόπου, την πρακτική εφαρμογή των αντιμνημονιακών επιλογών και την διαμαρτυρία για την σκευωρία κατά του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών. Σε ελάχιστο χρόνο θα είχαν παρέμβει τα ΜΑΤ για να μαζέψουν τους εισβολείς, ενώ οι υπεύθυνοι του ραδιοσταθμού (και όχι μόνον) θα στηλίτευαν «το θράσος των φασιστών που επιχείρησαν να επιβάλλουν τον βρώμικο νόμο της σιωπής σ΄ένα ελεύθερο σ΄όλες τις απόψεις ραδιόφωνο».
Για να είμαστε ειλικρινείς, η παραπάνω εικόνα θα ήταν πανομοιότυπη και σε οποιοδήποτε άλλο συστημικό ΜΜΕ. Πλήρης ανοχή, δηλαδή, στους χαϊδεμένους «αντιεξουσιαστές» και αστραπιαία καταστολή στους Εθνικιστές. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, δηλαδή, που όμως βγάζουν συγκεκριμένα συμπεράσματα για τον επιλεκτικό τρόπο με τον οποίο διανέμεται η ελευθερία έκφρασης από τους δίαυλους επικοινωνίας του συστήματος.
Γιώργος Μάστορας
