Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Η παραπλανητική επιχείρηση της CIA στο Κίεβο πριν ένα χρόνο

Πέρασε ένας χρόνος από το πραξικόπημα της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της Ουκρανίας.
Η αφορμή του πραξικοπήματος και η επακολουθήσασα εκδίωξη του νόμιμου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς ήταν οι προερχόμενοι από αγνώστους πυροβολισμοί εναντίον διαδηλωτών της πλατείας Μαϊντάν του Κιέβου, με αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου 50 ανθρώπων που είχαν συνωστισθεί στην πλατεία.

Μάρτυρες επιβεβαιώνουν σήμερα ότι οι θανάσιμοι πυροβολισμοί εναντίον των διαδηλωτών προήλθαν από ελεύθερους σκοπευτές των οποίων τα στοιχεία μέχρι στιγμής παραμένουν άγνωστα, σίγουρα όμως αυτοί οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν ανήκαν στις κατασταλτικές δυνάμεις της τότε νόμιμης κυβέρνησης, διότι κάτι τέτοιο θα είχε μετά βεβαιότητας ως τώρα αποκαλυφθεί, αφού έχει συμπληρωθεί ένα έτος διακυβέρνησης από τους πραξικοπηματίες, μαριονέτες των ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο του 1999 κάτι παρόμοιο με την σφαγή της πλατείας Μαϊντάν είχε σημειωθεί στο χωριό Ράτζακ του Κοσσόβου, όπου είχαν σκοτωθεί από πυρά υποτίθεται ελεύθερων σκοπευτών 40 Αλβανοί, γεγονός που είχε συμβάλλει καθοριστικά στις ενέργειες για την παράνομη απόσχιση αυτής της επαρχίας από την Σερβία.

Στο χωριό Ράτζακ του Κοσσόβου τα ΜΜΕ είχαν κάνει λόγο για «απρόκλητη βαρβαρότητα Σέρβων ελεύθερων σκοπευτών κατά του αλβανικού πληθυσμού». Αργότερα αποδείχτηκε ότι οι νεκροί Αλβανοί ήταν συμμορίτες του UCK, οι οποίοι είχαν σκοτωθεί σε συγκρούσεις με τον σερβικό στρατό και είχαν παρουσιασθεί από τα δυτικά ΜΜΕ ως δήθεν αθώοι διαδηλωτές. Στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου η έρευνα ξένων παρατηρητών αποκάλυψε ότι οι πυροβολισμοί εναντίον των διαδηλωτών προήλθαν από τους πάνω ορόφους ενός ξενοδοχείου το οποίο όμως ελεγχόταν από την τότε αντιπολίτευση, δηλαδή από τους σημερινούς πραξικοπηματίες, και στο οποίο διέμεναν μόνο δημοσιογράφοι και πολίτες από χώρες της Δύσης.

Μέχρι των ημερών μας οι δικηγόροι των θυμάτων της σφαγής του Μαϊντάν διαμαρτύρονται ότι η επίσημη έρευνα πελαγοδρομεί γραφειοκρατικά και δεν γίνεται με σοβαρό τρόπο, προφανώς για να μην αποκαλυφθούν οι πραγματικοί δολοφόνοι-ελεύθεροι σκοπευτές.

Οι χειρισμοί που έγιναν τόσο στο Κόσσοβο όσο και στην Ουκρανία από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους των, κυρίως την Γερμανία, δείχνουν ότι οι δολοφονίες διαδηλωτών αποτελούν ένα μόνιμο «ρεπερτόριο», ένα μέρος σεναρίου για την κλιμάκωση εκάστοτε συγκρούσεων που οδηγούν σε αποσταθεροποίηση νόμιμων κυβερνήσεων, που δεν εκπληρώνουν τα εχέγγυα υποταγής στους Αμερικανοσιωνιστές.

Τόσο στο Κόσσοβο όσο και στο Κίεβο τα γεγονότα καταδεικνύουν πως η δήθεν «ελεύθερη» Δύση χρησιμοποιεί στημένα συγκρουσιακά παιχνίδια, τα οποία υποστηρίζονται και καλύπτονται από τα σιωνιστικά ΜΜΕ, χωρίς εννοείται ουδεμίας δεοντολογικά δημοσιογραφικής απόδειξης.

Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα δημοσιογραφικής αλητείας του γερμανικού κρατικού καναλιού ZDF. Το συγκεκριμένο κανάλι ανέφερε ότι 50 ρωσικά άρματα μάχης είχαν εισβάλλει στην Ουκρανία για να βοηθήσουν τους ρωσόφωνους. Τελικά αποδείχθηκε ότι οι εικόνες του ρεπορτάζ προέρχονταν από την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Γεωργία το 2009.

Κίεβο και Κόσσοβο. Δυο όψεις του ιδίου νομίσματος, όσον αφορά την στρατηγική αποσταθεροποίησης των Αμερικανοσιωνιστών εναντίον της Ρωσίας. Στο Κόσσοβο αυτή η στρατηγική πέτυχε, αφού οδήγησε στην αποδυνάμωση της Σερβίας, ενός παραδοσιακού συμμάχου της Μόσχας. Στην Ουκρανία η στρατηγική απέτυχε, αφού η σχεδιασθείσα ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ ναυάγησε, ενώ η ρωσόφωνη Ανατολική Ουκρανία ουσιαστικά έχει αυτονομηθεί και θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε η Κριμαία.

Γ. Λιναρδής