Το χαρακτηριστικό γνώρισμα μίας δικτατορικής κυβέρνησης είναι η αναστολή ισχύος ορισμένων διατάξεων του Συντάγματος.
Αυτή είναι η πρώτη ενέργεια που κάνουν όλα τα δικτατορικά καθεστώτα. Στην Ελλάδα όμως, βιώνουμε κάτι πολύ χειρότερο. Βιώνουμε την επιλεκτική αναστολή της εφαρμογής διατάξεων του Συντάγματος. Τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα ισχύουν για όλους τους άλλους (και μάλιστα σε βαθμό κατάχρησης) εκτός από τη Χρυσή Αυγή.
Αυτό αποδεικνύει περίτρανα η πρόσφατη απόφαση (υπ’ αριθ. 518/2015) του Συμβουλίου της Επικρατείας που απέρριψε την αιτήσεως ακυρώσεως του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή κατά της Υπουργικής αποφάσεως 51776/23.12.2013 περί αναστολής της καταβολής κάθε είδους κρατικής χρηματοδότησης που δικαιούται το κόμμα. Θα πρέπει να επισημανθεί βεβαίως το γεγονός ότι για ακόμη μία φορά η απόφαση διέρρευσε στα ΜΜΕ πριν καν κοινοποιηθεί στους διαδίκους.
Η εν λόγω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αφού παραθέτει μία σειρά από νομικά σοφίσματα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διάταξη του άρθρου 23 του Νόμου 4203/2013 με το οποίο προστέθηκε στο Νόμο 3023/2002 το άρθρο 7α είναι συνταγματική. Να θυμίσουμε ότι η διάταξη αυτή χορηγούσε στη Βουλή (δηλαδή στους πολιτικούς αντιπάλους της Χρυσής Αυγής!) το δικαίωμα να κρίνει εάν οι Βουλευτές κάποιου κόμματος τέλεσαν τα αδικήματα των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα (συμμετοχή σε εγκληματική ή τρομοκρατική οργάνωση) στο πλαίσιο δράσης του κόμματος στο οποίο ανήκουν ή στο όνομα αυτού.
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Σύνταγμα και την κείμενη νομοθεσία. Συγκεκριμένα και όλως ενδεικτικά το άρθρο 7α:
Α) Αποτελεί ρύθμιση «φωτογραφική» και ως εκ τούτου αντισυνταγματική
Όπως είναι γνωστό, ο νόμος πρέπει να θεσπίζει κανόνες δικαίου που είναι γενικοί και απρόσωποι και ρυθμίζουν γενικά μια έννομη σχέση ή κατάσταση. Με άλλα λόγια, απαγορεύεται στον νομοθέτη να εισάγει τις λεγόμενες φωτογραφικές διατάξεις, οι οποίες εκφράζονται μεν με γενικούς και αόριστους όρους, πλην όμως είναι ξεκάθαρο ότι αφορούν μια συγκεκριμένη περίπτωση. Μία τέτοια φωτογραφική ρύθμιση είναι και αυτή που εντάχθηκε στο άρθρο 7Α του Νόμου 3023/2002, με την οποία επιδιώκεται απροκάλυπτα η αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Β) Παραβίαση του άρθρου 29 παρ. 2 του Συντάγματος.
Στο άρθρο 29 παρ. 2 του Συντάγματος, ορίζεται ότι «τα κόμματα έχουν δικαίωμα στην οικονομική τους ενίσχυση από το κράτος, για τις εκλογικές και λειτουργικές τους δαπάνες, όπως νόμος ορίζει. Δηλαδή, εάν δεν προηγηθεί τροποποίηση της Συνταγματικής διάταξης, ο νομοθέτης δεν δύναται να προβλέψει τη διακοπή ή αναστολή της χορήγησης κρατικής χρηματοδότησης σε πολιτικό κόμμα.
Γ) Παραβίαση του άρθρου 3 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 3 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου στην ΕΣΔΑ, «Τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση όπως διενεργούν, κατά λογικά διαστήματα, ελεύθερες μυστικές εκλογές, υπό συνθήκες επιτρέπουσες την ελεύθερη έκφραση της λαϊκής θέλησης ως προς την εκλογή του νομοθετικού σώματος». Αναμφισβήτητα η διακοπή της χρηματοδότησης σε ένα κόμμα και η διατήρησή της για τα υπόλοιπα δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού εις ό, τι αφορά την πολιτική δράση.
Δ) Παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Παραβιάζεται βάναυσα το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ, αποτελεί θεμελιώδη κατάκτηση του νομικού μας πολιτισμού, και επιβάλλει τη θεώρηση ως αθώου κάθε κατηγορούμενου, μέχρι την έκδοση τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο. Σύμφωνα με την επίμαχη διάταξη, όμως, αρκεί η κατάθεση μιας κακοπροαίρετης μήνυσης κατά ορισμένων βουλευτών ενός κόμματος και η άσκηση ποινικής δίωξης κατά αυτών από τον εισαγγελέα ώστε να αναστέλλεται η κρατική χρηματοδότηση στο κόμμα τους, χωρίς να αναμένεται η έκδοση καταδικαστικής απόφασης.
Σημαντικότερο όλων είναι ότι η απόφαση του ΣτΕ αποφεύγει την ουσία του θέματος και κατ’ αυτόν τον τρόπο έρχεται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Διότι ούτε μαύρο χρήμα βρέθηκε στη Χρυσή Αυγή ούτε αποδείχθηκε ότι χρηματοδότησε εγκληματικές πράξεις. Αντιθέτως με τα χρήματα αυτά επετέλεσε τεράστιο κοινωνικό και ανθρωπιστικό.
Αναμφίβολα, η απόφαση του ΣτΕ έχει στόχο να ανακόψει την πολιτική δράση της Χρυσής Αυγής. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει όμως, διότι η Χρυσή Αυγή δεν λειτουργεί όπως τα αποκόμματα του αντισυνταγματικού τόξου τα οποία μόλις κοπεί η κρατική χρηματοδότηση κατεβάζουν ρολά. Εμείς δεν είμαστε «επαναστάτες του ανοικτού πουκάμισου», αλλά εθελοντές σε έναν πολιτικό αγώνα για Ιδανικά και Αξίες Αιώνιες.
Και μπροστά μας έχουμε νέους αγώνες και νέες κορυφές να κατακτήσουμε…
