Το όλο εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ αποτελεί μια ιστορία ήττας από την αρχή της. Αφού κατάφεραν να γίνουν φιλοξενούμενοι μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, με τους «ακραίους» να παίρνουν τα ηνία του συγκεκριμένου συνονθυλεύματος, ωθήθηκαν τον Ιούνιο του 2010 στην αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και στην δημιουργία της ΔΗΜΑΡ. Το νεότευκτο αυτό μόρφωμα, έχοντας το απαραίτητο «σπρώξιμο» από τα συστημικά ΜΜΕ, εκτινασσόταν στις δημοσκοπήσεις, φτάνοντας κάποια στιγμή μέχρι και στο 18% (!) στην πρόθεση ψήφου. Η αλήθεια, ως γνωστόν, ήταν πολύ διαφορετική, καθώς στις εκλογές του 2012 έλαβε το 6% των ψήφων. Η ΔΗΜΑΡ συμμετείχε «με τα μπούνια» στην μετέπειτα συγκυβέρνηση για ένα περίπου χρόνο και αποχώρησε τον Ιούνιο του 2013, εξαιτίας του θέματος της ΕΡΤ. Στην ουσία, όμως, ήταν η πρόφαση που έψαχνε για την φυγή της, καθώς είχε λάβει το μήνυμα των (πραγματικών) δημοσκοπήσεων και έβλεπε ξεκάθαρα την κατρακύλα, που ερχόταν. Κάτι άλλωστε, το οποίο φάνηκε στις 25 Μαΐου, όταν με το εξευτελιστικό 1,2% έσβησε από τον πολιτικό χάρτη.
Παρόλα αυτά τα ΜΜΕ εξακολουθούν να ασχολούνται με την ΔΗΜΑΡ σε δυσανάλογο βαθμό με την πρόσφατα καταγεγραμμένη εκλογική της δύναμη, λόγω του ότι τόσο οι εναπομείναντες βουλευτές της, όσο και ο ίδιος ο Κουβέλης μπορούν να λειτουργήσουν ως «καύσιμο» στο όχημα κίνησης του συστήματος. Ο ίδιος ο Κουβέλης, όσο κι αν προσπαθεί να εμφανίσει την ΔΗΜΑΡ σαν σαγηνευτική νύφη, στην ποδιά της οποίας σφάζονται παλικάρια, γνωρίζει πολύ καλά ότι το απολειφάδι του δεν είναι τίποτα άλλο παρά «γεροντοκόρη δίχως προίκα». Στην ουσία αυτό που θέλει να διασφαλίσει είναι το πολιτικό του τομάρι, πιστεύοντας ότι θα τον προτείνουν τελικά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι μέχρι πριν από ένα χρόνο συνεταίροι-συνένοχοί του στην εξουσία, Σαμαράς και Βενιζέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την μεριά του, γνωρίζοντας ότι το μόνο που νοιάζει τον Κουβέλη είναι να προταθεί για την θέση του Προέδρου και ότι η ΔΗΜΑΡ ουσιαστικά έχει διαλυθεί, έχει ως στόχο να αρπάξει ό,τι μπορεί από τους βουλευτές της, μπας και μπλοκάρει την προεδρική εκλογή. Θεωρεί ότι αν τελικά οι Σαμαράς-Βενιζέλος δώσουν το χρίσμα στον Κουβέλη, θα μπορέσει να τον καταγγείλει, ποντάροντας έτσι ότι θα είναι σε θέση να τραβήξει κάποιους από τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι θα θελήσουν -με την σειρά τους- να σώσουν το δικό τους πολιτικό τομάρι. Όλα αυτά, βεβαίως, έχουν ένα μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας, καθώς η ΔΗΜΑΡ έχει χάσει ολοσχερώς την οποιαδήποτε πρωτοβουλία, ακολουθώντας ουσιαστικά τις πρωτοβουλίες των άλλων.
Το ζητούμενο στην όλη υπόθεση είναι ότι ένα κόμμα, το οποίο ο Ελληνικός Λαός καταδίκασε στον πολιτικό αφανισμό, έχει πολύ θετική αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ της παραπληροφόρησης και των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Αντιθέτως, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, με οκταπλάσια καταγεγραμμένη δύναμη σε σχέση με την ΔΗΜΑΡ, αντιμετωπίζεται μόνιμα και σε καθημερινή βάση με ανήθικο και χυδαίο τρόπο από τα ΜΜΕ, τα οποία αντιλαμβάνονται εντελώς μονόπλευρα και υποκειμενικά την έννοια του πλουραλισμού και της παροχής δικαιώματος λόγου. Βεβαίως, εκτός από την ΔΗΜΑΡ, η οποία δεν έχει πια την παραμικρή εκλογική αξία, υπάρχει πλέον στον χώρο της κεντροαριστεράς και η νέα εφεδρεία του συστήματος «Το ποτάμι». Λίγο πιο κάτω σε ποσοστό εκλογικά από το μεταμφιεσμένο ΠΑΣΟΚ («Ελιά») και με τον αέρα του φρέσκου, του εναλλακτικού, του (δήθεν) αντισυμβατικού, εμφανίζεται ως ο νέος αμόλυντος παίκτης που θα εξασφαλίσει «το νέο ξεκίνημα της κεντροαριστεράς». Ακριβώς επειδή δεν «νταραβερίστηκε» προεκλογικά με τα υπάρχοντα (διε)φθαρμένα και χωμένα μέχρι το μεδούλι στη νομή της εξουσίας σχήματα της κεντροαριστεράς, δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ. Αν είχε συμμαχήσει μ’ αυτούς, δεν θα προσέφερε σχεδόν τίποτα στον κοινό τους εκλογικό κορβανά. Συμμετέχοντας, όμως, αυτοτελώς μάζεψε το μεγαλύτερο μέρος των διαρροών από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, λειτουργώντας έτσι ως «φράγμα» για να μην πάνε ενδεχομένως αυτές οι διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ. «Το ποτάμι» θα σπρωχτεί πάρα πολύ από τους μεγαλοεκδότες για ευνόητους λόγους. Εκεί που το ΠΑΣΟΚ θα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και η ΔΗΜΑΡ είναι εντελώς ξοφλημένη, το μιντιακό δημιούργημα του Θεοδωράκη «θα σπρωχτεί» για να μπει στην επόμενη Βουλή και να συμμετάσχει κι αυτό στον «μεγάλο συνασπισμό» που αναπόφευκτα θα δημιουργηθεί μετά τις επερχόμενες εκλογές. Η κεντροαριστερά «θα σώσει» και πάλι την Χώρα… ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Γιώργος Μάστορας
