Όμηροι και αυτοί μιας ΑΜΙΓΩΣ πολιτικής δίωξης που καταταλαιπωρεί τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Κατασυκοφαντήθηκαν και διασύρθηκαν επί μήνες ολόκληρους, δημοσιοποιήθηκε ο ιδιωτικός τους βίος, στοχοποιήθηκαν, τους αποδόθηκαν ανύπαρκτες κατηγορίες.
Επί μήνες ολόκληρους στερούνται εντελώς άδικα την οικογένειά τους, την εργασία τους, την ελευθερία τους, το δικαίωμά τους στην ζωή. Άλλοι με προβλήματα υγείας δικά τους ή των οικείων τους και άλλοι με οικονομικά προβλήματα. Συμπαραστάτες στον ΔΙΚΑΙΟ και ΕΝΤΙΜΟ ΑΓΩΝΑ τους, οι γονείς τους, τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους, οι σύντροφοί τους, οι φίλοι τους και όλοι εμείς, οι Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες τους. Διότι, πώς είναι δυνατόν να αδιαφορήσει κανείς για την αδικία; Τι είδους «άνθρωπος» θα πρέπει να είναι; Υποβάλλουν αιτήσεις για την αποφυλάκισή τους και απορρίπτονται. Οι Συναγωνιστές, όμως, έχουν ήσυχη την Συνείδησή τους, αφού δεν διέπραξαν τις πράξεις για τις οποίες τους κατηγορούν. Αυτό δεν το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι, αλλά το γνωρίζουν πλέον όλοι. Αν κρίνουμε μάλιστα και από όσα σχολιάζουν ακόμη και ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, σίγουρα θα εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους προς αυτά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ένας Συναγωνιστής μας έκανε επί σειρά ημερών απεργία πείνας αλλά και δίψας... Η είδηση δεν «πουλάει» γι’ αυτό και δεν προβλήθηκε από τα απολύτως συνένοχα Μ.Μ.Ε.. Για ποιόν λόγο άλλωστε; Γιατί να ενημερωθεί ο νεοραγιάς του καναπέ; Ας παραμείνει απροβλημάτιστος, άβουλος δούλος της πλουτοκρατίας, όπως ακριβώς βολεύει το σύστημα. Αλλά ούτε και ο φοβισμένος συνταξιούχος συμφέρει να ενημερωθεί, μη τυχόν και «τολμήσει» να αναρωτηθεί πώς θα ένιωθε και τι θα έκανε εάν στην θέση του Συναγωνιστή βρισκόταν το δικό του παιδί ή εγγόνι. Δεν συμφέρει το αντισυνταγματικό τόξο, θα χάσει ψήφους για την επόμενη συγκυβέρνηση.
Εξάλλου, διανύουμε και την περίοδο των θερινών διακοπών, ιδανική για την διατήρηση της νάρκωσης του τηλεοπτικού τους κοινού. Θα δημιουργήσουν και πάλι, λοιπόν, μια εικονική πραγματικότητα και θα την προβάλουν-επιβάλουν, με «σοβαρά» θέματα, όπως η «ανάπτυξη», οι διακοπές και οι χωρισμοί «επωνύμων» και άλλα παρόμοια. Γιατί δεν τους ενδιαφέρει αν οι οικογένειες των Ελλήνων Πολιτών έχουν τα στοιχειώδη χρήματα για να επισκεφθούν τον άνθρωπό τους στην Φυλακή, ή να του προσφέρουν τηλεκάρτες, έστω, για να επικοινωνεί μαζί τους, αν καθησυχάζει ο ένας τον άλλο ότι είναι καλά και δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα.
Πώς θα μπορούσα να εκφράσω, λοιπόν, τα συναισθήματα που νιώθω έχοντας το Ιερό Καθήκον και την Τιμή να υπερασπίζομαι ΑΘΩΟΥΣ ανθρώπους που ταλαιπωρούνται τόσο ΑΔΙΚΑ; Το βέβαιον είναι ότι το συναίσθημα που υπερισχύει έναντι όλων είναι ο θαυμασμός για την Αξιοπρέπεια, την Εντιμότητα και την Αρετή που τους διακρίνει στην αντιμετώπιση της πρωτοφανούς αυτής πολιτικής δίωξης.
Ευχόμαστε όλοι, ο Συναγωνιστής που έκανε μέχρι πρότινος απεργία πείνας και δίψας να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να συνεχίσει τον ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ του μέχρι την τελική ΝΙΚΗ.
Δήμητρα Βελέντζα
