ΥΠΟΘΕΣΗ
Στην Ιρλανδία του 1920 οι εργάτες στα χωράφια και την επαρχία ενώνονται για να σχηματίσουν εθελοντικά τον αντάρτικο στρατό (IRA) που θα έρθει αντιμέτωπος με τις ειδικές μονάδες του αγγλικού στρατού,
οι οποίες με απάνθρωπες μεθόδους και εντελώς απροκάλυπτα, προσπαθούν για ακόμη μια φορά να μετατρέψουν την Ιρλανδική γη σε επαρχία τους και να σβήσουν την Ιρλανδική συνείδηση από την ψυχή του πρώτου, έως και του τελευταίου Ιρλανδού. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, ο Ντάμιεν θα θυσιάσει την εξασφαλισμένη ιατρική καριέρα που θα μπορούσε να έχει στο Λονδίνο ώστε να γίνει το απόλυτο σύμβολο εθνικού επαναστάτη. Έπειτα, μετά από ακατάπαυστους αγώνες και ποτάμια αίματος, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάζεται να προχωρήσει σε πολιτικό συμβιβασμό, ο οποίος ενέκρινε τη δημιουργία ιρλανδικού κράτους, υπό τη μορφή κτήσης. Παρά την υποχώρηση των Βρετανών, ένα μεγάλο μέρος των μελών της οργάνωσης θεώρησε τους όρους απαράδεκτους και πως στην ουσία η Ιρλανδία εξακολουθούσε να είναι σκλαβωμένη. Τα μέλη της οργάνωσης χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα. Αυτό το γεγονός φυσικά οδήγησε την Ιρλανδία σε ένα ακόμη μαύρο κεφάλαιο για την ιστορία της, έναν εμφύλιο.
ΑΝΑΛΥΣΗ
Άλλη μια ταινία σταθμός για τα ιστορικά δεδομένα της εποχής μας, καθώς αποδεικνύεται πως δεν απέχει πολύ απ' το σήμερα. Παρακολουθήσαμε έναν λαό να ξεπερνάει τα όρια του για να κερδίσει την ανεξαρτησία του. Αγρότες, να στέκονται ενάντια σε έναν πλήρες εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό, με ουσιαστικό όπλο ένα αναμμένο κερί, τις ψυχές τους που είχαν γίνει ένα με την φλόγα της ελευθερίας. Παρακολουθήσαμε δυνάστες να χτυπούν ηλικιωμένους, επειδή μίλαγαν την μητρική τους γλώσσα λέγοντας «θα μιλάς τα Αγγλικά σωστά κωλόγερε». Να σκοτώνουν, να βιάζουν, να λεηλατούν, να καίνε και να εξευτελίζουν (αυτοί οι άνθρωποι σήμερα έχουν το θράσος να παραδίδουν μαθήματα ανθρωπισμού). Τέλος παρακολουθήσαμε αδελφό να πεθαίνει από χέρι αδελφού. Θέλω να εκφράσω πως ό,τι έχει συμβεί στην Ιρλανδία στο πέρας της ιστορίας με πληγώνει ιδιαίτερα, διότι θεωρώ πως έχουμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία με αυτούς τους ανθρώπους, καθώς είναι από τους λίγους λαούς της Ευρώπης που σύμφωνα με τις παραδόσεις τους και τον χαρακτήρα τους, το αίμα τους δεν έχει γίνει ακόμα νερό· δρουν με πάθος, με φλόγα και ανέκαθεν μάχονταν για την ελευθερία τους.
Σαν Εθνικιστές, δεν παρακολουθούμε την ιστορία σαν να είναι γραμμική η πορεία της, αλλά κυκλική. Βλέπουμε μια φάση να ξεκινάει από ένα σημείο Α και να εξελίσσεται μια σειρά γεγονότων ως το σημείο Ω για για να επαναληφθεί ότι έγινε στο σημείο Α με διαφορετικά δεδομένα (χώρος, χρόνος, πρόσωπα). Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν πως ο κόσμος πάει ΜΟΝΟ μπροστά μαζί με την άμμο της κλεψύδρας του χρόνου, ξέρουμε πως πίσω απ' τα πρόσωπα τους κρύβονται οι ίδιοι σατανάδες που υπήρξαν και τότε, είτε αυτοί έδρασαν στην Ιρλανδία, είτε στην Σκοτία, είτε στην Ελλάδα μας. Όπως και εκείνοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως και εμείς είμαστε οι ίδιοι επαναστάτες που είχαν πάρει τα βουνά πληρώνοντας κάθε τίμημα μέχρι να εκπληρώσουν τον Ιερό Σκοπό τους. Γι αυτό μας πολεμούν και θα συνεχίσουν να μας πολεμούν μέχρι τέλους με όλη τους την λύσσα,ακόμη κι αν βαθιά μέσα τους ξέρουν πως το παιχνίδι έχει τελειώσει και απλά δεν το χει γράψει ακόμα ο πίνακας.
ΣΗΜΕΡΑ
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ζούμε υπό κατοχή και το ίδιο το κράτος παροτρύνει το ανθελληνικό παρακράτος άμεσα να συνεχίσει να διαπράττει εγκλήματα βεβαιώνοντας το πως μπορεί να εξακολουθεί να δρα ατιμώρητο. Τεκμηριώνω την άποψη μου με το εξής επίκαιρο παράδειγμα μέσα από το άρθρο του "κύριου" Ιγναντίου, στην συστημική φυλλάδα του Μπόμπολα: Η δημοκρατία Πρέπει να τους παλέψει με "άλλες" διαδικασίες. Τόσο απλά! Το πρώτο μήνυμα το πήραν ήδη. Το επόμενο θα το πάρουν στις εθνικές εκλογές που θα έρθουν σύντομα, και δεν θα τους το δώσουμε μόνο εμείς, αλλά σύσσωμος ο Ελληνικός λαός, τον όποιο δεν θα μπορέσουν να βιάζουν για πάντα. Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι γίνονται κομμάτι της Εθνικής Αντίστασης της εποχής μας. Η υπομονή κάποτε τελειώνει. Τόσο απλά!
Αντεπίθεση
