Ὁ Ἡρόδοτος ἀναφέρει στὸ ὄγδοο βιβλίο τῶν "Ἱστοριῶν" του ὅτι τὴ νύχτα πρὶν ἀπὸ τὴ ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος, οἱ Πέρσες ἐγκατέστησαν ἐπὶ τῆς νήσου Ψυτταλείας φρουρὰ εὐγενῶν καὶ ἐπιλέκτων πολεμιστῶν "Ἀθανάτων" ὥστε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ναυμαχίας νὰ σῴζουν ὅσους Μήδους καὶ νὰ ἐκτελοῦν ὅσους Ἕλληνες ἐκβράζονται ἐκεῖ.
Κἄποια στιγμή, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ σφαγιαστικοῦ πανδαιμονίου καὶ τῆς αἱμοσταγοῦς φρενίτιδος ποὺ ἐπεκράτει εἰς ὅλον τὸν Ἀργοσαρωνικὸν κόλπον κατὰ τὴν σαλαμίνειον ναυμαχίαν, ὁ Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου, ὁ γνωστὸς Ἀριστείδης ὁ Δίκαιος ἐξ Ἀθηνῶν, μία ἀπὸ τὶς μέγιστες προσωπικότητες ὅλων τῶν ἐποχῶν, παρέλαβε πολλοὺς βαριὰ ὡπλισμένους Ἀθηναίους ποὺ ᾖσαν παρατεταγμένοι στὶς ἀκτὲς τῆς Σαλαμῖνος, τοὺς ἀπεβίβασε στὴν Ψυττάλεια καὶ αὐτοὶ κατέκοψαν τοὺς Πέρσες ποὺ ηὑρίσκοντο ἐκεῖ πάνῳ. Μετὰ τὸ πέρας τῆς μάχης ἀνηγέρθησαν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολλὰ τρόπαια, στῆλες καὶ τύμβοι εἰς μνήμην τῆς νίκης καὶ τῶν πεσόντων.
Σήμερα, αὐτὰ τὰ μνημεῖα εἶναι θαμμένα κάτῳ ἀπὸ σκουπιδότοπους. Στὴν Ψυττάλεια πχ ὑπῆρχε μαρμάρινη στήλη ὕψους πολλῶν μέτρων, ποὺ ἐδέσποζε θεαματικὰ στὸν Ἀργοσαρωνικό, καθὼς ᾖτο ὁρατὴ μακρόθεν, ἐγειρόμενη ἐπιβλητικῶς ἐκ τῆς μικρᾶς αὐτῆς νήσου. Σήμερον, ὄχι μόνον εἶναι κατεστραμμένη αὐτὴ ἡ στήλη, ἥτις ἀπετέλει μνημεῖον τῆς νίκης τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τῶν Περσῶν, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ Ψυττάλεια ἀποτελεῖ κυριολεκτικὰ τὸν βόθρο τῆς Ἀττικῆς, καθὼς χρησιμοποιεῖται ὡς νησί-σκουπιδότοπος. Βιολογικοὶ καθαρισμοί, νεκροταφεῖο πλοίων, ἀπόθεσι λυμάτων, ἔχουν καταστήσει τὸ νησὶ ὑπέργειο ὑπόνομο.
Τὸ ἐμετικὸ μεταπολιτευτικὸ καθεστὼς φροντίζει μεθοδικὰ νὰ ἀποφεύγῃ οἱανδήποτε ἐνέργεια θὰ ἠμποροῦσε ἔστω καὶ ἐλάχιστα νὰ ἀνατείνει τὸ ἐθνικὸ συναίσθημα καὶ νὰ ἀφυπνίσῃ τὸ προαιώνιο γονίδιο τῶν Ἑλλήνων. Τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ ὅλην τὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν ἐνδοξώτατα μνημεῖα τοῦ παρελθόντος θαμμένα καὶ λησμονημένα, τὸ γεγονὸς ὅτι πχ στὴν Ἀθήνα δὲν ὑπάρχουν ἀγάλματα Ἀθηναίων Πατέρων ὅπως τοῦ Ἀριστείδη τοῦ Δίκαιου, τοῦ Μιλτιάδη, τοῦ Θεμιστοκλῆ, τοῦ Πλάτωνα, τοῦ Σωκράτη, τοῦ Θησέα, τοῦ Ἐριχθόνιου, τοῦ Κέκροπος, τοῦ Ἀριστοφάνους κλπ, τὴ στιγμὴ ποὺ ὑπάρχει μία ἄκυρη καὶ ἀχρεία ποικιλία ἀγαλμάτων ἀσήμαντων πολιτισμικῶν ταγῶν τοῦ ἐκμαυλισμοῦ καὶ τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῆς πρόσφατης ἱστορίας, ὅπως καὶ ἀσύμμετρα ἐκτρῳματικὰ ἀγάλματα-τέρατα «μοντέρνας τέχνης» (διάβαζε: ἀτεχνίας), τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχουν τέτοια μνημεῖα λέγω, δὲν συμβαίνει λόγῳ ὀλιγωρίας ἤ ἁπλῆς ἐλλείψεως ἐνδιαφέροντος ἀπὸ τοὺς κρατικοὺς φορεῖς, ἀλλὰ συμβαίνει βάσῃ σχεδίου, συμβαίνει λόγῳ ζήλου καὶ ὑπέρμετρου ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴν κατάχωσι, δυσφήμισι καὶ ἀπόκρυψι τῆς ὑπέρλαμπρης στρατιωτικῆς καὶ πολιτισμικῆς προϊστορίας καὶ ἱστορίας τῆς Ἑλλάδος· μιᾶς ἱστορίας, ποὺ ὅσο χῶμα καὶ λάσπη καὶ ἂν ἔχουν ῥίξει ἐπάνῳ της ἀνὰ τοὺς αἰῶνες οἱ χοϊκοὶ παρασιτικοὶ κοπρόψυχοι ὑπάνθρωποι, φωτοβολεῖ τόσο ἐκτυφλωτικὰ καὶ ἐκθαμβωτικά, ποὺ τοὺς κατακαίει τοὺς ἐρεβολάγνους ὀφθαλμούς των.
Χρῆστος Νίκας
ΤΟΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
