Το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό που ήδη αποτελεί εθνική νομοθεσία από χθες, ήρθε να επιβεβαιώσει το αυτονόητο: Η κυβέρνηση αποδεικνύει πως όσα δεν είχε το κουράγιο ή την πολιτική παρρησία να τα προτείνει σε κάποιο από τα περιβόητα «Ζάππεια» ,
προσπαθεί να τα «χρεώσει» στην συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τις αποφάσεις του ΣτΕ , χωρίς όμως να παρεκκλίνει από τη μόνη σταθερή ιδεολογική της γραμμή, δηλαδή τη γραμμή του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Ο νέος νόμος περί μετανάστευσης, εν ολίγοις «νομιμοποιεί» όλες τις κατηγορίες μεταναστών που έτυχε να βρίσκονται τη δεδομένη στιγμή στη χώρα, ασχέτως αν είχαν ή όχι υπαχθεί σε καθεστώς «νομιμότητας» στο παρελθόν. Αποτελεί δηλαδή αναγκαία συνέχεια της ενδοτικής μεταναστευτικής πολιτικής που έχει υιοθετηθεί- ανεξαρτήτως κυβερνήσεων- από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν παρουσιάστηκαν τα πρώτα μεταναστευτικά ρεύματα στη χώρα μας.
Είτε κάποιος ζητάει πολιτικό άσυλο, είτε βρίσκεται σε καθεστώς προσωρινής διαμονής, είτε έχει εισέλθει με τις διατάξεις της οικογενειακής συνένωσης είτε ακόμα έχει υποβάλει για την οικογένειά του πλαστά πιστοποιητικά (!) για να λάβει διαμονή, βρίσκει στέγη κάτω από τον φιλόξενο ουρανό της χώρας με το... μεγάλο δημοσιονομικό πλεόνασμα. Της χώρας, που αφού αντιμετώπισε με αναμφισβήτητη επιτυχία το πρόβλημα στέγασης, απασχόλησης, εκπαίδευσης και νοσηλείας των πολιτών της από τους τεράστιους πόρους που διαθέτει, αποφάσισε ότι μπορεί να φερθεί με φιλάνθρωπα αισθήματα αλληλεγγύης σε όλους τους κατατρεγμένους της υφηλίου που θα την επιλέξουν ως προορισμό.
Από τον παντελώς απαράδεκτο αυτό νόμο, πιο υποκριτικό είναι το κεφάλαιο που επιγράφεται με τον τίτλο «κοινωνική ένταξη» .Εδώ είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για νομοθετικές διατάξεις, αλλά για ευχολόγιο. Οι δράσεις «εξωτερικής πολιτικής αναπτυξιακού χαρακτήρα» που θα δημιουργήσουν δήθεν «ευνοϊκές συνθήκες» για την επιστροφή των μεταναστών στις χώρες τους, είναι το συντομότερο ανέκδοτο, αφού ουδέποτε η Ελλάδα δημιούργησε συνθήκες ανάπτυξης για τους πολίτες της, για ξένους επενδυτές ή για οποιονδήποτε άλλον προσέβλεπε στην ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας. Αν είχε σκοπό να επαναπροωθήσει τους λαθρομετανάστες, θα το είχε πράξει επί δεκαετίες και όχι μόνο δεν το έπραξε, αλλά έκανε ό,τι γινόταν προκειμένου να προσκαλέσει στη χώρα ακόμα περισσότερους.
Τα σύνθετα προβλήματα της λαθρομετανάστευσης, παραπέμπονται κυριολεκτικά στις καλένδες, αφού ο εν λόγω νόμος συνιστά διάφορες γνωστού κύρους και έργου «επιτροπές», οι οποίες αφενός θα…παρακολουθούν την εξέλιξη των μεταναστευτικών ροών, αφετέρου θα…προτείνουν λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την ευχερέστερη ένταξη των αλλοδαπών.
Ο πολιτικός λόγος της Χρυσής Αυγής στο θέμα αυτό αναδείχτηκε και στη συζήτηση στην Ολομέλεια. Η σταθερή γραμμή που εκφράζεται από την αξιολόγηση των αναγκών της χώρας σε εργατικό δυναμικό, την πλήρη καταγραφή ανά περιφέρεια των μεταναστών και τον κεντρικό σχεδιασμό της μεταναστευτικής πολιτικής, καθώς και την επανεξέταση των διεθνών συμβάσεων από τις οποίες δεσμεύεται η Ελλάδα μακριά από αριστερίστικες ιδεοληψίες και πολιτικά συμφέροντα, είναι η μόνη σοβαρή πρόταση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την πολιτική της Χρυσής Αυγής.
