Η αυτοκάθαρση είναι ένα προσόν που χαρακτηρίζει το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Στα χρόνια της διαδρομής του ως την ανάληψη του πιο σημαντικού ρόλου, του ρόλου του εκφραστή της ελπίδας του Ελληνικού λαού, έχει υποδεχτεί πολλούς επίδοξους χρυσαυγίτες.
Από αυτούς όσοι άντεξαν το βάρος της ευθύνης και του καθήκοντος του εθνικιστή, είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα, όρθιοι, περήφανοι και ατσαλένιοι. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι , οι αλεξιπτωτιστές, οι βολεψάκηδες, οι ζεστοθεσούληδες.
Μέχρι που άρχισε ο πόλεμος. Μέχρι που ήρθε η ώρα να δώσουν το δικό τους αγώνα και ν’ αποδείξουν ότι αξίζουν μία θέση στη Χρυσή φάλαγγα του Εθνικισμού.
Εκεί δεν άντεξαν!
Από τη μία πλευρά, όταν η φυλακή τους χτύπησε την πόρτα τρομοκρατήθηκαν, πώς να πάνε φυλακή για κάτι που δεν πιστεύουν;
Από την άλλη, τα χρυσά βαλάντια τους βοήθησαν να ξεχάσουν την τιμή τους, τους αγώνες, το αίμα και κυρίως το ιερό καθήκον τους απέναντι στο Έθνος.
Βέβαια για να παρηγορηθούν φρόντισαν να κρατήσουν τις έδρες που κέρδισαν υποδυόμενοι τους εθνικιστές. Τις εθνικιστικές έδρες που αντί να τις χρησιμοποιήσουν ως όπλο ενάντια στο ανθελληνικό σύστημα, ενάντια στο αντισυνταγματικό τόξο, ενάντια στην καταστροφή του Έθνους, τις δωρίζουν ως μία τελευταία ανάσα στους ετοιμοθάνατους εχθρούς.
Οι κλεμμένες έδρες τους όμως δε θα σώσουν το σάπιο καθεστώς από τον πολιτικό του θάνατο. Γιατί η δύναμη του Λαϊκού Εθνικισμού δεν βρίσκεται στις βουλευτικές έδρες. Βρίσκεται στη μία και μόνη, αληθινή και παντοδύναμη έδρα, αυτήν που κρατά στην ψυχή του ο Έλληνας, την έδρα της Εθνικής μας Υπερηφάνειας.
Χάρισμά σας λοιπόν οι «παρά φύσιν» έδρες σας και τα χρυσά βαλάντια, χάρισμά σας και η αιώνια ατίμωση που προσφέρατε στα παιδιά σας.
Τιμή μας η προδοσία σας, παράσημό μας η αποχώρησή σας.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΙΑΤΡΙΔΟΥ
