ΤΑΤΑΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
Αποτελώντας το 10 – 12% του κριμαϊκού πληθυσμού, εγκατεστημένοι εκεί από το 16ο αιώνα, οι σουνίτες μουσουλμάνοι Τάταροι είναι βέβαιοι ότι θ’ αποτελέσουν τη θρυαλλίδα ενός δυνητικού εμφυλίου πολέμου της χερσονήσου, ίσως και ολόκληρης της Ουκρανίας.
Άμεσα συνδεδεμένοι με την Τουρκία, θα χρησιμεύσουν ως το μακρύ χέρι των Δυτικών αλλά και μια πολύ καλή ευκαιρία για το πανταχόθεν βαλλόμενο καθεστώς Ερντογάν να κάνει «εθνική πολιτική» αποπροσανατολίζοντας τους Τούρκους ψηφοφόρους από τα εσωτερικά σκάνδαλα διαφθοράς του ιδίου και επιτελών του. Στο σημείο αυτό, να τονίσουμε την απόλυτη εξάρτηση του Ερντογάν από τις Η.Π.Α, αφού η μοίρα του καθεστώτος του είναι κυριολεκτικά στα χέρια του. «Προειδοποιητική βολή» για εμφύλιο έριξε πρόσφατα η Τιμοσένκο, κινητοποιώντας δυτικόφιλους Ουκρανούς που διαβιούν στην Κριμαία αλλά και κάποιες πρώτες «αλυτρωτικές» δηλώσεις από πλευράς Τατάρων.
Πάντως το πλέον κρίσιμο μέγεθος σχετικά με αυτή την πληθυσμιακή ομάδα δεν είναι μόνο το ποσοστό τους, αλλά και η ενδεχόμενη ριζοσπαστικοποίησή τους. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί, με την εισροή μουσουλμάνων – ετοιμοπόλεμων και εμπειροπόλεμων – από τις σουνιτικές ορδές οι οποίες μάχονται το καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Χιλιάδες μαχητές, ηττημένοι από την προέλαση του Συριακού στρατού, γαλουχημένοι με την ιδεολογία τζιχαντιστών της Αλ – Νούσρα και της Αλ Κάιντα, θα είναι απολύτως χρήσιμοι ηλίθιοι, για την επίτευξη των γεωπολιτικών σχεδίων της Δυτικής συμμαχίας. Με δεδομένη την αντίθεσή τους στον κυριότερο σύμμαχο του Άσαντ – τη Ρωσία – θα γεμίσουν το αντιρωσικό μέτωπο, εμπλέκονται τόσο τους Ρώσους της Κριμαίας καθώς και τους Ρωσόφωνους αλλά και τους Ρώσους στρατιώτες σε μία μάχη φθοράς η οποία θα κοστίσει δυσανάλογα μεγάλο φόρο αίματος σε κάθε ορθόδοξο μαχητή και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Με δεδομένη τη διασπορά τους ανάμεσα στο ορθόδοξο τοπικό στοιχείο, θα είναι δύσκολη η αντιμετώπισή τους με μεθόδους ισοπέδωσης τύπου «Grozny» που ακολούθησαν στην Τσετσενία οι Ρώσοι στο παρελθόν. Θα αποτελέσουν μια πολύ δυναμική μειοψηφία, με στήριξη όμως από το τουρκόφρονο και τουρκόφωνο τοπικό στοιχείο, η οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με παραστρατιωτικό και αντιτρομοκρατικό τρόπο, παρά με στρατιωτική εκ του συστάδην αντιπαράθεση.
Ένας άλλος παράγοντας αποσταθεροποίησης, θα είναι η βέβαιη έλευση Τσετσένων μαχητών. Είναι πραγματικό δώρο Θεού γι’ αυτούς το άνοιγμα ενός νέου μετώπου στην Κριμαία. Κι αυτό διότι
: α) Θα απεμπλακούν δυνάμεις από την Τσετσενία – δυνάμεις του ρωσικού στρατού εμπειροπόλεμες – ως εκ τούτου θα μειωθεί η πίεση, εκεί και
β) δίνεται η δυνατότητα άμεσης «γέφυρας επικοινωνίας» μεταξύ Τσετσενίας και Κριμαίας, συσχέτιση των δύο μετώπων και εμπλοκή όλο και περισσότερων ρωσικών δυνάμεων.
Η ΑΡΚΟΥΔΑ
Γιατί ενεπλάκησαν οι Ρώσοι στην Κριμαία;
α) Διότι είναι δίπλα. Το γεωγραφικό πλεονέκτημα είναι ασύγκριτο. Όντας ακριβώς δίπλα στην Κριμαία, θα ήταν αδύνατον να αφήσουν να χαθεί το προγεφύρωμά τους προς τα Δαρδανέλια και να πέσει στα χέρια των Δυτικών και των συνεργατών τους.
β) Διότι έχουν πληθυσμιακή υπεροχή στο προγεφύρωμα αυτό. Είναι μοναδικό πλεονέκτημα για τις ένοπλες δυνάμεις τους η συνεργασία σε σταθερή βάση με τους Ρωσόφρονες και Ρωσόφωνους, που αποτελούν το 65% του εντόπιου πληθυσμού. Είναι ένας στρατός με συνεργασία του τοπικού στοιχείου, που δίνει μοναδικό πλεονέκτημα.
γ) Διότι είχαν έτοιμα σχέδια. Είναι εμφανές ότι τόσο το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο, όσο και η Νότια Στρατιωτική Διοίκηση, είχαν από καιρό εκπονήσει σχετικά σχέδια, αναπτύσσοντας ιδανικά τη στρατιωτική τους ισχύ.
δ) Διότι έπρεπε να κοπεί η πρόσβαση των Δυτικών προς τη Ν. Α Μαύρη Θάλασσα, δηλαδή στα παράλια της Γεωργίας. Αυτό θα έβαζε τους Δυτικούς σε απόσταση βολής από : 1. τη Γεωργία, άρα και τη Βόρεια Οσετία δηλαδή την περιοχή που αυτονομήθηκε μετά τον πόλεμο του 2008 2. την ούτως ή άλλως δυτικόφιλη κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζαν με τα πλουσιότερα κοιτάσματα φυσικού αερίου, αναλογικά με το μέγεθος της χώρας, του κόσμου. Μια χώρα η οποία κυριολεκτικά κάθεται σε μια δεξαμενή αερίου.
ε) Διότι η Ουκρανία αποτελεί το πολιτισμικό και θρησκευτικό λίκνο του Ρωσικού πολιτισμού, είναι το «Κοσσυφοπέδιο» της Ρωσίας.
στ) Διότι η μελλοντική ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία (ένα χαρτί τεράστιας αξίας στο γεωπολιτικό πόκερ, αν παιχτεί σωστά) αυξάνει δυσανάλογα την Ρωσική ΑΟΖ, πιέζοντας σε σημείο ασφυξίας την αντίστοιχη Τουρκική και «σφραγίζοντας» όλη την Ανατολική Μαύρη Θάλασσα, τοποθετώντας το φιλοδυτικό Αζερμπαϊτζάν μεταξύ της σφύρας Γεωργίας – Ρωσίας – Αρμενίας και άκμονος Ιράν – Καζακστάν, σφραγίζοντας την Κασπία Θάλασσα και καθιστώντας την σε μεγάλο βαθμό «Ιρανο – Ρωσική» λίμνη, με το Τουρκμενιστάν ν΄αποτελεί τη μόνη εξαίρεση.
Είναι προφανές ότι η συνέχεια του γεωπολιτικού παιγνίου θα παιχτεί στις δύο πλευρές της Μαύρης Θάλασσας, με τις κυβερνήσεις Βουλγαρίας και Ρουμανίας αλλά και Γεωργίας και Αρμενίας να πιέζονται διπλωματικά μεταξύ των δύο γιγάντων.
ΕΜΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ
Αν ο Μάρκο Πόλο δεν είχε κάνει την οδό γνωστή στη Δύση, αν δεν την είχε «εφεύρει», θα έπρεπε οι σύγχρονοί μας να την εφεύρουν. Δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να διασχίζει ο «δρόμος του μεταξιού», που να μην είναι κρίσιμο γεωπολιτικά και να μη σχετίζεται με την παρούσα γεωπολιτική αναταραχή. Ίσως ο όρος «αναταραχή» να είναι λειτουργικότερος και πληρέστερος, διότι δεν αποτελεί «κρίση» κάτι που είχε επιμόνως προβλεφθεί, αναγγελθεί και κατά κάποιο τρόπο δρομολογηθεί.
Φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ασταθείς κυβερνήσεις, ετερόδρομες ιστορικές φορτίσεις, στον «εξωτερικό δακτύλιο» της Ευρασίας. Εκεί που οι τεκτονικές πλάκες της Ιστορίας συγκρούονται με τα ετερόνομα και ετερώνυμα συμφέροντα, δικαιώνοντας τον Huntington και αποδομώντας τον Fukugiama. Εκεί που μας μεταφέρει...
Βελισσάριος
Συνεχίζεται...
