Με άρθρο στην «Ελευθεροτυπία», με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η δημοσιογραφία της αθλιότητας και η αθλιότητα της “δημοσιογραφίας”», ο Κατρούγκαλος επιχειρεί να αμυνθεί στις επιθέσεις που του έκαναν διάφορα φιλοσυστημικά-φιλομνημονιακά έντυπα.
Γράφει χαρακτηριστικά: «Η ουσία της τοποθέτησης μου ήταν ανάλογη με όσα ανέπτυξα εκεί, ότι δηλαδή η κοινωνία έχει δικαίωμα να αντιστέκεται και ότι πρέπει να είμαστε εννοιολογικά αυστηροί και να μην χρησιμοποιούμε τον ίδιο όρο για ανόμοια πράγματα, όπως οι χρυσαυγίτικες δολοφονίες, ένα γιαούρτωμα ή μία μαχητική διαδήλωση, η οποία δεν αποτελεί βία, αλλά συνταγματικό δικαίωμα.»
Πολύ βολικά για τον Κατρούγκαλο είναι αυτού του είδους η σύγκριση της βίας. Από τη μια μεριά είναι οι «χρυσαυγίτικες δολοφονίες» και από την άλλη «ένα γιαούρτωμα ή μία μαχητικά διαδήλωση».
Εδώ έχουμε μία ξεκάθαρη διαστρέβλωση της αλήθειας, καθαρά μπολσεβικικού τύπου. Ένα ατυχές περιστατικό στο Κερατσίνι, το οποίο δεν έχει αποδειχθεί ότι έχει πολιτική ταυτότητα, όχι μόνο αποκτά «ντε φάκτο» πολιτική διάσταση, αλλά προάγεται και στον πληθυντικό, καθώς ομιλεί για «δολοφονίες»! Εννοείται, πως για τον Κατρούγκαλο (αλλά και για του ομοίους του) οι δολοφονίες έχουν μονοδιάστατο χαρακτήρα. Οι Χρυσαυγίτες «δολοφονούν», αλλά οι πάσης φύσεως αριστεροί το πολύ πολύ να ρίχνουνε κανένα γιαουρτάκι.
Λες και ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης που δολοφονήθηκαν άνανδρα στο Νέο Ηράκλειο δεν είχαν πολιτική δραστηριότητα, όπως άλλωστε και οι ψυχοπαθείς δολοφόνοι τους. Αλήθεια, τι γνώμη έχει ο Κατρούγκαλος για το συγκεκριμένο περιστατικό και τι ακριβώς εννοεί ως «μαχητική διαδήλωση»; Οι διάφορες μαζώξεις των παρακρατικών και των «χρήσιμων ηλιθίων» σε «αντιφασιστικές εκδηλώσεις», όπου μπορεί να σπάσουν το μαγαζί ή το αυτοκίνητο κάποιου πολίτη, τι ακριβώς είναι;
Ο Κατρούγκαλος παρασυρμένος από την αριστερή του ιδεολογία διαστρεβλώνει πλήρως την πραγματικότητα. Στη συνέχεια αναφερόμενος σε διάφορους συστημικούς κονδυλοφόρους και ιδιαιτέρως στον Πάσχο Μανδραβέλη γράφει τα εξής: «Είναι και αυτός ταγμένος στην ίδια αποστολή: Ακόμη και όταν θεωρητικολογεί ως pholosophe rate σκοπός του είναι ένας, να υπηρετεί απολογητικά το νεοφιλελεύθερο βιασμό της χώρας. Άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, συκοφαντώντας όσους αρθρώνουν κριτική φωνή. Η σκόπιμη διαστροφή των όσων είπα είναι ελάχιστο πταίσμα μπροστά στις μαγικές εικόνες και τις ασκήσεις διπλολαλιάς υπέρ των μνημονίων που διαμεσολαβούνται και αναπαράγονται από τον ίδιο και από τους άλλους «δημοσιογράφους»-παπαγαλάκια.»
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ασχέτως του ότι ο Κατρούγκαλος ομιλεί για την προσωπική του εμπειρία τα όσα υποστηρίζει περιγράφουν το τι αντιμετωπίζει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ από το δημοσιογραφικό υπηρετικό προσωπικό του καθεστώτος. Είτε άμεσα είτε έμμεσα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συκοφαντείται ασύστολα από τα ΜΜΕ. Η λασπολογία εναντίον της δεν έχει ταβάνι, ενώ απουσιάζει ολοκληρωτικά η οποιαδήποτε προσπάθεια παρουσίασης της απόψεως μας. Αυτό που νιώθει ο Κατρούγκαλος στο πετσί του, από τους «δημοσιογράφους» -παπαγαλάκια, είναι υποπολλαπλάσιο των όσων σε καθημερινή βάση υφίσταται η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ο νομικός πολιτισμός, ο πλουραλισμός, η αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων, ο διάλογος ως δείγμα σεβασμού προς την Αλήθεια, όλα αυτά έχουν κονιορτοποιηθεί και παραποιηθεί βάναυσα από τους ψευτοδημοκράτες.
Ως Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ο Κατρούγκαλος δεν αισχύνεται για την παραβίαση των Συνταγματικών Δικαιωμάτων ενός Νομίμου Πολιτικού Κόμματος, καθώς και των ανθρώπων που το απαρτίζουν; Δεν αηδιάζει με μεθόδους που παραπέμπουν στην Ουγκάντα (δεν λέμε Σοβιετική Ένωση γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί…), με το να οδηγούνται στη φυλακή άνθρωποι με πραγματικά γελοίες κατηγορίες; Δεν προβληματίζεται όταν διαπιστώνει ότι το «βαρύ πυροβολικό» της καθεστωτικής δημοσιογραφίας, βγαλμένο μέσα από τον πιο δυσώδες βούρκο της αλητείας και της παραπληροφόρησης, δεν κρατάει κανένα πρόσχημα και λασπολογεί με τον χειρότερο τρόπο την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Δεν αηδιάζει όταν βλέπει ότι διώκονται Άνθρωποι ξεκάθαρα για τις Ιδέες τους, το περιεχόμενο των οποίων δεν είναι αρεστό στους κρατούντες;
Φυσικά και τα γνωρίζει όλα αυτά ο Κατρούγκαλος. Δεν τον ενοχλούν, όμως, γιατί και ο ίδιος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος και μέλος του συστήματος. Παρά τις επιμέρους διαφωνίες που μπορούν να έχουν στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας, ουσιαστικά δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Ο Κατρούγκαλος ανήκει στην αριστερή πλευρά του καθεστώτος, η οποία επιδιώκει να πάρει με τη σειρά της την σκυτάλη της εξουσίας και να γευτεί «το μέλι της». Η αριστερά δεν έχει τίποτε το επαναστατικό πλέον, δεν αμφισβητεί καμία κατεστημένη αξία, ενώ οι θέσεις της σε καίρια ζητήματα(εθνική ταυτότητα, παγκοσμιοποίηση, λαθρομετανάστευση) είναι ταυτόσημες μ’ αυτές των παγκόσμιων εξουσιαστών.
Όπως ο ίδιος ο Κατρούγκαλος λέει στο τέλος του άρθρου του « Ο καθένας μπορεί να παλέψει με ένα γουρούνι μέσα στη λάσπη. Το πρόβλημα είναι ότι του γουρουνιού του αρέσει…» Με την σειρά μας μπορούμε να παραφράσουμε την φράση αυτή λέγοντας ότι ένα Διαμάντι μέσα στον βούρκο, παραμένει Διαμάντι. Τουτέστιν, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ όση ανήθικη και παράνομη επίθεση και αν υφίσταται απ’ όλες τις πτυχές του συστήματος παραμένει ένα Γνήσιο Διαμάντι στον βούρκο της
καθεστωτικής σαπίλας.
Γιώργος Μάστορας
