Πως δηλαδή η λατρεία της οικονομικής ανόδου ως αυτοσκοπού και η δημιουργία του life style ενορχηστρώθηκαν με μαεστρία και αποτελεσματικότητα μέσω του περιοδικού τύπου και της ιδιωτικής τηλεόρασης, αναδεικνύοντας ως πρότυπα κοινωνικού βίου μια σειρά λαμόγιων, παρασίτων, καταφερτζήδων, αετονύχηδων, «επιχειρηματιών» και golden boys.
Αρκετά ακούστηκαν για την πρόσφατη «σύλληψη» του έκπτωτου «βασιλιά του life style». Ο θλιβερός αυτός τύπος είχε κάνει λαϊκό ανάγνωσμα ακόμη και την πτώση του, την πτώχευση της εταιρείας του (της ΙΜΑΚΟ), όπως μέχρι πρότινος έκανε την άνοδο των διαφόρων «σοφτ πορνό» πατσαβουροπεριοδικών τα οποία, κατά καιρούς εξέδιδε. Πάντοτε γνώριζε να πουλά το απόλυτο τίποτα, τυλιγμένο σε λαμπερά σελοφάν. Το ίδιο έκανε τόσο με την πτώχευση της εταιρείας του, όσο και τώρα με την «σύλληψή» του, λόγω του «φεσώματος» στους εργαζόμενους που είχε στην δούλεψή του. Εργαζόμενους, φυσικά, με την τυπική έννοια του ότου, που προσπάθησε - και τα κατάφερε - να τους κάνει όμοιούς του (στον τρόπο σκέψης, όχι στην τσέπη), οδηγώντας τους στον ατομοκεντρισμό, τον κυνισμό, την κοινωνική αναισθησία.
Η περίπτωση Κωστόπουλου δεν είναι μόνο η διαδρομή ενός αδίστακτου και ανάλγητου «αεριτζή», αλλά έχει και «ιδεολογικές» παραμέτρους, τις οποίες εξέφραζαν με προκλητικό τρόπο τόσο τα περιοδικά του όσο και ο ίδιος, με τις συνεχείς δημόσιες εμφανίσεις του. Παραμέτρους που μπορεί να συμπυκνώθηκαν στον όρο life style, συνιστούν όμως κάτι πολύ ευρύτερο. Ο Κωστόπουλος με τις πλάτες του μέντορα και «κολλητού» του (πιο «κολλητός» δεν γίνεται… Λαλιώτη, εμφανίζεται στον εκδοτικό χώρο την δεκαετία του ’80, όπου το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κυβέρνηση, αλλά με την όλη συμπεριφορά του δημιουργεί μια νοσηρή καθεστωτική νοοτροπία. Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ αλώνει και λεηλατεί τον κρατικό μηχανισμό, χτίζοντας τους αποκλειστικά δικούς του μηχανισμούς ελέγχου και χειραγώγησης του πλήθους και διαφθείρει συνειδήσεις σ’ όλη την Ελλάδα, από τον κρατικό κορβανά με την μέθοδο των κονδυλίων, ο Κωστόπουλος αναλαμβάνει «να ντύσει…» ιδεολογικά αυτές τις συμπεριφορές.
Γίνεται, έτσι, κήρυκας του βολέματος, της αρπαχτής, του «μπανιστηριού», της εκπόρνευσης των πάντων, όπου «τσόκαρα», «ξέκωλα» και θλιβερές καρικατούρες ανύπαρκτου και ανήθικου «ανδρισμού» προβάλλονται αισθητικά (και όχι μόνον) ως τα νέα κοινωνικά είδωλα και πρότυπα. Η φθηνή, χυδαία και ατομικιστική λογική του «πατήστε επί πτωμάτων για να ανέβετε», «κάντε βίζιτες για να τα κονομήσετε», «ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε και ό,τι αρπάξει ο κώλος σας», γίνονται το κυρίαρχο δόγμα. Όποιος νιώθει περήφανος για την καταγωγή του (και πολύ περισσότερο την υπερασπίζει πρακτικά και όχι απλώς θεωρητικά), όποιος είναι έντιμος, όποιος φέρεται ως Άνδρας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του και δεν συμπεριφέρεται σαν «ερμαφρόδιτος», όποιος είναι πραγματικός Ιδεολόγος, όποιος δεν βολεύεται με την ατομική «ευτυχία», όταν όλοι και όλα γύρω του δυστυχούν πραγματικά, βαφτίζεται απλώς «μα...κας», «οπισθοδρομικός», «νούμερο», «γελοίος».
Έξυπνοι, επιτυχημένοι, άξιοι θεωρούνται πλέον μόνο τα λαμόγια, οι βδέλλες, οι αριβίστες. Ο Κωστόπουλος και κάποιοι όμοιοί του γίνονται οι «θεματοφύλακες» αυτών των νέων «προτύπων», ενώ τα ανάλογα περιοδικά «ξεφεύγουν» όλο και περισσότερο. Βρήκαν πρόσφορο έδαφος, εκμεταλλευόμενοι την ευνοϊκή, γι αυτούς, συγκυρία της μεταπολίτευσης και ιδιαιτέρως της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, που κορόιδεψε, αλλά και διέφθειρε, πολύ κόσμο. Η χρυσόσκονη της «γκλαμουριάς» τύλιξε και έπνιξε κάθε πραγματική Αξία, με την δημιουργία πάσης φύσεως «τεράτων». Ο Κωστόπουλος, λοιπόν, τον καιρό της παντοδυναμίας του είχε ένα πολύ σημαντικό μερίδιο ευθύνης γι αυτή την κατάντια.
Σήμερα, αν και ξοφλημένος απ’ όλες τις απόψεις, δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να συνεχίσει να χυδαιολογεί, όπως είδαμε και στην πρόσφατη περίπτωση της επίθεσης που έκανε στον Νότη Σφακιανάκη, καθώς και τις αθλιότητές που ξεστόμισε εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Αυτός ο «μπατιρημένος φραγκοφονιάς» δεν είναι τίποτα άλλο πια από έναν αποτυχημένο κοινωνικό σαλταδόρο, ο οποίος μέχρι προσφάτως παρίστανε τον τιμητή των πάντων. Ένας τέτοιος θλιβερός τύπος δεν αξίζει ούτε το σάλιο μας, παρά μόνο την πιο βαθιά περιφρόνηση. Οτιδήποτε άλλο θα του έδινε Αξία (με την Ηθική έννοια του όρου και όχι την υλική ερμηνεία). Άλλωστε, τίποτα δεν μπορούν να καταλάβουν από τους Ηθικούς (και Φυσικούς) Νόμους της Ζωής, «κρυόκωλοι» τύποι που η μόνη «ιδεολογία», την οποία γνώρισαν και προώθησαν προς τον κόσμο, σαν μόδα, είναι αυτή του γυμνοσάλιαγκα…
Γιώργος Μάστορας
ΥΓ. Το πόσο στριμώχνει το καθεστώς το τέκνο του Πέτρο Κωστόπουλο φαίνεται από τις... αόρατες χειροπέδες που του φόρεσαν!
