Το πρωινό του Σαββάτου της 28ης Σεπτεμβρίου του 2013 ήταν για εμένα και τους Συναγωνιστές μου ένα διαφορετικό πρωινό. Ήταν γύρω στις οκτώ το πρωί όταν εισέβαλλαν στην κατοικία μου αστυνομικοί με εισαγγελέα. Η συνέχεια στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Είχε πάει τρεις το μεσημέρι και κάθε τυπική διαδικασία είχε λήξει. Θα έπρεπε, λοιπόν, να οδηγηθούμε στον εισαγγελέα. Ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει και αυτό πίστευαν και οι αστυνομικοί, οι οποίοι ήσαν στον χώρο.
Τους είπε να μην βιάζονται γιατί η προσαγωγή μας θα γινότανε την ώρα του δελτίου ειδήσεων, βορά και θέαμα ρωμαϊκού ιπποδρόμου για τα κανάλια των «νταβατζήδων». Έτσι και έγινε. Λίγο πριν τις οκτώ από την κεντρική είσοδο, φορώντας χειροπέδες και με μασκοφόρους να μας κρατούν, μας έβγαλαν από την κεντρική είσοδο, όπου περίμεναν δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες κάμερες, φωτογραφικές και τηλεοπτικές για να κανιβαλίσουν την σύλληψή μας.
Σίγουρα θα απογοητεύθηκαν, αφού δεν είδαν σκυμμένα πρόσωπα αλλά υπερήφανους άνδρες που βροντοφώναζαν το φρόνημά τους, περιφρονώντας τόσο τους υπαλλήλους αυτής της άθλιας σκευωρίας, όσο και τα κοράκια των ΜΜΕ. Φωνάξαμε «Ζήτω η Χρυσή Αυγή, Ζήτω η Νίκη» και αυτοί με μανία πρεζάκια έπαιρναν συνεχώς με τις κάμερες. Μια άθλια παράσταση για το δελτίο των 8, με κομπάρσους μια αξιολύπητη πολιτική ηγεσία, την ίδια την αστυνομία και φυσικά τους δεσμοφύλακες της σκέψης, τα κοράκια των ΜΜΕ.
Όμως ότι και να κάνουν, ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ήμασταν εμείς και σίγουρα θα στοιχειώνει τους εφιάλτες τους η υπερήφανη στάση κάποιων ΑΝΔΡΩΝ που, με χειροπέδες στα χέρια, έφτυναν στα μούτρα της παράνομης εξουσίας τους, φωνάζοντας «Ζήτω η Νίκη».
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
