Αυτοί οι «τρελοί επιστήμονες» των νεοταξικών εργαστηρίων πιστεύουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την συνοχή των πολυπολιτισμικών κοινωνιών είναι η τυφλή νομιμοφροσύνη σε ένα κράτος χωρίς ιστορικές και εθνικές ρίζες. Αυτοί οι μοντέρνοι εξουσιαστές για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, μεταχειρίστηκαν την ιδεολογία της «πολιτικής ορθότητας», η οποία είχε ξεκινήσει πριν από μερικές δεκαετίες στις Η.Π.Α., ως απόπειρα καταπολέμησης των διακρίσεων απέναντι σε θεωρούμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες κτλ.).
Αυτή η κίνηση της «πολιτικής ορθότητας», παρά τις αρχικές καλές προθέσεις, εξετράπη σε υπερβολές, για να εξελιχτεί τελικά σε φίμωση της γλώσσας. Συγκεκριμένα, προβλήθηκαν και υπογραμμίστηκαν κατά κόρον ορισμένες αρνητικά φορτισμένες και άκρως δυσφημιστικές λέξεις (ανισότητα, διακρίσεις, σεξισμός, ξενοφοβία, εθνικισμός, ρατσισμός, φασισμός κτλ.). Ο υπερτονισμός των λέξεων αυτών απέβλεπε στον ανεξίτηλο κοινωνικοπολιτικό στιγματισμό και την καταδίκη των πολιτών που παρέκκλιναν από την «νομιμοφροσύνη» και αντιδρούσαν στον ολοκληρωτισμό της έκφρασης. Επειδή η Διεθνής Δικτατορία δυσκολεύεται να επιβάλει την ιδεολογία της με φανερά βίαια μέσα, την επιβάλει με κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις που προβλέπουν φυλακίσεις, πρόστιμα και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευε να στιγματιστεί και να θεωρηθεί ξενοφοβικός ρατσιστής και φασίστας, από τους δήθεν προοδευτικούς.
Με την απειλή, λοιπόν, της επικόλλησης μιας ή περισσότερων από αυτές τις ονειδιστικές «ετικέτες», πολλοί από εμάς τους Έλληνες υποχρεωθήκαμε εκ των προτέρων σε σιγή. Αποφύγαμε να εκφράσουμε κάθε αντίθετη γνώμη, κάθε εύλογη διαμαρτυρία, κάθε προσήλωση τόσο σε θεμελιώδεις μορφές οργανωμένης συλλογικότητας (οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα, έθνος) όσο και σε αξίες, αρχές, πεποιθήσεις, παραδοχές, πολιτιστική ιδιοπροσωπία κτλ., φοβούμενοι τις τυχόν δυσάρεστες συνέπειες.
Πολλοί από αυτούς τους ηθικολόγους του «πολιτικά ορθού» ολοκληρωτισμού, θέλησαν να πάρουν με το μέρος τους την Διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδας, προσποιούμενοι ότι είναι «αντιχριστιανικό» να αρνούμαστε την πολυφυλετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα.
Όλοι αυτοί οι θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας, κερδοσκοπούν από την απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας και από τη μετατροπή της ένδοξης Πατρίδας μας σε χωματερή αλλόθρησκων λαθρομεταναστών.
Πρόσφατα μηχανεύτηκαν ένα λογικοφανές επιχείρημα για να στηρίξουν τις κακοδοξίες τους και να δικαιολογήσουν την «συμπάθεια» και τον ψευτοανθρωπισμό τους απέναντι στους κατά πλειοψηφία μουσουλμάνους, λαθρομετανάστες. Και αυτό το επιχείρημα το αντλούν από την προς Γαλάτες επιστολή του αποστόλου Παύλου, διαστρεβλώνοντας το βαθύτερο νόημα της επιστολής με την αποσπασματική, επιλεκτική και εντελώς υποκειμενική αναφορά τους. Σύμφωνα με αυτούς τους κακόβουλους ερμηνευτές των πάντων, εμείς οι Έλληνες εφόσον είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε την συνειδησιακή υποχρέωση, λόγω της χριστιανικής ιδιότητάς μας, να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την αθρόα εισβολή αλλόθρησκων λαθρομεταναστών. Στην περίπτωση εκείνη που δυσφορούμε από την πλημμυρίδα των παράνομων εποίκων, χαρακτηριζόμαστε από τους διεστραμμένους και ιδιοτελείς αυτούς ανθρώπους, πάραυτα ως ρατσιστές και φασίστες. Στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη μερίδα του Ελληνικού λαού δεν μισεί, αλλά αντιθέτως συμπονά και αγαπά τους δυστυχείς αυτούς ξένους. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων διαμαρτύρεται, διότι η μικρή χώρα μας δεν είναι δυνατόν να βαστάζει εκατομμύρια ξένων, οι οποίοι αυξανόμενοι και πληθυνόμενοι, μετά από δεκαετίες θα γίνουν πολύ περισσότεροι από εμάς, θα αλλοιώσουν την ταυτότητα της Ελλάδας και θα μας κυβερνήσουν.
Στην τρίτη παράγραφο της προς Γαλάτες επιστολής του αποστόλου Παύλου υπάρχει η εξής φράση : « Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού». Αυτήν λοιπόν την φράση ερμήνευσαν αποσπασματικά, επιλεκτικά και υποκειμενικά οι ινστρούχτορες της παγκοσμιοποίησης και των υπερεθνικών αποφάσεων, για να μας πείσουν ότι ο «καλός χριστιανός» οφείλει να ανέχεται τα πάντα, ακόμη και την ισλαμοποίηση της Πατρίδας του. Ο «καλός Έλληνας χριστιανός» σύμφωνα με την πολιτική ορθότητα πρέπει να έχει αλλοιωμένο ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα και να υποτάσσεται στις κακοδοξίες των οικουμενιστών και των παγκοσμιοποιητών, ακόμη και αν διακυβεύονται η θρησκευτική και εθνική του ιδιοπροσωπία.
Δηλαδή, το βαθύτερο νόημα του πολιτικά ορθού νεοεποχίτικου ιδεολογήματος είναι να γίνουμε όλοι ίσοι στην εξαθλίωση και στην ανέχεια και να μας μετατρέψουν σε «ανθρωποκότες» στις οποίες θα ρίχνουν λίγο μεταλλαγμένο καλαμπόκι και θα τις αφήνουν μετά να μαλώνουν.
Όμως το νόημα του ευαγγελικού κειμένου ουδεμία σχέση έχει με την κάλπικη ανθρωπιστική νεοταξική ερμηνεία.
Παρακάτω παραθέτω το πρωτότυπο βιβλικό κείμενο και την νεοελληνική απόδοσή του.
Πρωτότυπο Κείμενο
Προ του ελθείν την πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκλεκλεισμένοι εις την μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι. Ώστε ο νόμος παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν· ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν έσμεν. Πάντες γαρ υιοί Θεού εστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού. Ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δε, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιος εστιν, ουδέν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ων, αλλά υπο επιτρόπους εστί και οικονόμους άχρι της προθεσμίας του πατρός. Ούτω και ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεν δεδουλωμένοι· ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν.
Νεοελληνική Απόδοση
Πριν έρθει ο Χριστός, μας φρουρούσε ο νόμος. Ήμασταν φυλακισμένοι, ώσπου να φανερωθεί ο μελλοντικός Σωτήρας μας. Ο νόμος, λοιπόν, ήταν σκληρός παιδαγωγός για μας, έως ότου έλθει ο Χριστός, για να δικαιωθούμε δια της πίστεως.
Τώρα δε που ήλθε η πίστη, δεν είμαστε πια υπό παιδαγωγό, διότι δια της πίστεως είστε όλοι υιοί Θεού εν Χριστώ Ιησού, διότι όσοι βαπτισθήκατε στον Χριστό, έχετε ενδυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, διότι όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού. Κι αφού ανήκετε στον Χριστό, είστε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός. Να τι θέλω να πω: Όσον καιρό ο κληρονόμος είναι ανήλικος, δε διαφέρει σε τίποτε από ένα δούλο. Είναι βέβαια ιδιοκτήτης των πάντων, εξαρτάται όμως από επιτρόπους και διαχειριστές, ως την προθεσμία που καθόρισε ο πατέρας. Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν ανήλικοι, ήμασταν υπόδουλοι στα χέρια του κόσμου. Όταν όμως έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός, απέστειλε τον Υιό του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχτηκε στον νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στον νόμο, για να γίνουμε παιδιά του Θεού.
Στο αποστολικό αυτό ανάγνωσμα, ο απόστολος Παύλος μας κάνει ξεκάθαρο ότι όσοι έχουμε βαφτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού είμαστε ένας. Δεν διαχωριζόμαστε σε Ιουδαίους και ειδωλολάτρες, σε δούλους και ελεύθερους, σε άνδρες και γυναίκες. Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της ζωής που μας έχει υποσχεθεί. Η επιστολή του αποστόλου Παύλου αυτή αφορά τους βαπτισμένους ορθόδοξους χριστιανούς και όχι τους ετερόδοξους και τους αλλόδοξους. Αναφέρεται στην Εκκλησία η οποία έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Είναι το σώμα του Ιησού Χριστού που έχει ως κεφαλή αυτόν τον ίδιο το Χριστό. Μέλη αυτού του σώματος είναι όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι βρίσκονται σε οργανική σχέση και εξάρτηση τόσο προς τη κεφαλή τους, δηλ. το Χριστό, όσο και μεταξύ τους. Κοινός σκοπός των μελών της εκκλησίας είναι ο αγιασμός που συντελείται με τη συμμετοχή στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και με την έμπρακτη έκφραση της αγάπης στις μεταξύ τους σχέσεις.
Μέλος του σώματος του Ιησού Χριστού μπορεί να γίνει όποιος το επιθυμεί ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, χρώματος, γλώσσας, μορφώσεως, χρημάτων ή κοινωνικής θέσης, αφού προηγουμένως βαφτιστεί.
Και στην προς Κολοσσαείς επιστολήν του (γ'. 11), ο απόστολος Παύλος υπογραμμίζει ότι από την στιγμή που κάποιος γίνεται χριστιανός, από την στιγμήν που αποβάλλει τον «παλαιόν άνθρωπον» με όλες τις αδυναμίες και κακίες του και ενδύεται τον «νέον» «τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν», από την στιγμήν αυτήν «ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός».
Είναι αυτονόητο ότι η παράθεση των παραπάνω θέσεων και στοιχείων δεν συνδέεται με ρατσιστικού τύπου αντιλήψεις. Κάποιοι επιτήδειοι όμως, διαδίδουν αυτές τις ιδέες περί δήθεν πανανθρώπινης ισότητας και ενότητας, δήθεν καταπολέμησης της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του φασισμού, προκειμένου να καπηλευτούν την ορθόδοξη Πίστη μας και να υπονομεύσουν την μελλοντική συνοχή και υπόσταση της χώρας μας.
Όλοι αυτοί οι σκληροπυρηνικοί θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας ενδιαφέρονται περισσότερο για τους παράνομους μετανάστες παρά για τους γηγενείς. Αυτοί οι ανόητοι καθοδηγητές ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα που είναι μια κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, που έχει πληγεί βαρύτατα από την οικονομική κρίση, που αδυνατεί να θρέψει τα δικά της παιδιά, μπορεί να λύσει μεμονωμένα με φιλανθρωπικού, «χριστιανικού» τύπου ενέργειες, το πρόβλημα της φτώχιας.
Αυτοί οι αυτόκλητοι σωτήρες, προπαγανδίζουν την πτώση των συνόρων, την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας υπερεθνικής κυβέρνησης και συνειδητά ή ασυνείδητα, θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα από χώρα σε χώρο. Εμείς θα τους το επιτρέψουμε ;
Κρίτων Ιακώβου
