Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Ένας “αντιφασίστας” που παριστάνει τον εξυπνάκια


Λέγεται Νίκος Ζαχαριάδης. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για κάποιον απόγονο του προδότη που ήταν Γ.Γ. του ΚΚΕ για μια 25ετία 1931-1956. Δεν μας νοιάζει κιόλας. Ο τύπος αυτός δηλώνει
 δημοσιογράφος. Συν τοις άλλοις είναι ‘‘προοδευτικός’’ και ‘‘αντιφασίστας’’. Αυτά τα δυο, εξάλλου, συνήθως πάνε μαζί. Γι’ αυτό, άλλωστε, ουκ ολίγες φορές, βγάζει ένα μένος σε βάρος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από τα διάφορα έντυπα που αρθρογραφεί.

Ειδικά σε μια εβδομαδιαία Free Press εφημερίδα, η οποία έκανε τον ατομοκεντρισμό στάση και τρόπο ζωής, φροντίζει συχνά - πυκνά να δείχνει αυτό το μένος. Αν κάτι χαρακτηρίζει τον χαρακτήρα των γραφομένων του είναι ο φτηνός εξυπνακισμός και το φαιδρό χιούμορ που διαπερνούν τα κείμενά του. Ο ίδιος, προφανώς, με λεκτικούς εμετούς τύπου «Απλοϊκό, ηλίθιο και εύκολο. Άρα Χρυσαυγίτικο» νομίζει ότι εντυπωσιάζει το αναγνωστικό του κοινό. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει ακόμα κόσμος που να ικανοποιείται με κρυάδες του χειρίστου (και αισχίστου) είδους, από έναν άνθρωπο ο οποίος δείχνει να έχει σοβαρά προβλήματα ψυχολογικού χαρακτήρα. Ακόμα και η τιτλοφόρηση της στήλης του ως «Η εβδομάδα του Forrest Gump», η οποία παραπέμπει στον συμπαθή βλάκα της ομώνυμης ταινίας (γιατί υπάρχουν και αντιπαθείς βλάκες όπως ο Τζέφρυ…) δημιουργεί αν μη τι άλλο, εύλογους προβληματισμούς για τους λόγους επιλογής του συγκεκριμένου τίτλου από τον αρθρογράφο. Αυτογνωσία; Παραδοχή μειωμένης διανοητικής αντίληψης; Η απλώς μια ακόμη επίδειξη εξυπνακισμού, δήθεν ανεκδοτολογίας, όπως και το περιεχόμενο των γραφόμενων του εν λόγω ‘‘πλακατζή’’;

Επειδή η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος και η ψυχική ηρεμία, κατά καιρούς, περνάει μέσα από δαιδαλώδεις λαβύρινθους της σκέψης και της νόησης, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοί είναι οι λόγοι που οδηγούν τον ανθρωπάκο αυτόν να ασχολείται τόσο πολύ και με αυτόν τον γελοίο τρόπο με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Πολλά μπορεί να υποθέσει ο ανθρώπινος νους. Π. χ. Να του ‘‘έφαγε’’ την… γκόμενα κάποιος Χρυσαυγίτης, επειδή ο ίδιος δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις όποιες απαιτήσεις. Αυτό, βεβαίως, προϋποθέτει να είχε ποτέ σοβαρή σχέση με γυναίκα, κάτι για το οποίο τρέφουμε αμφιβολία… Επίσης, μπορεί να ψέλισσε, κάπου, κάποτε, σε κάποια ομήγυρη, μια ‘‘εξυπνάδα’’, απ’ αυτές οι οποίες τον θρέφουν τώρα, και ο Χρυσαυγίτης της παρέας να τον καρπάζωσε λέγοντάς του: «Νικολάκη, πάλι χαζομάρες λες;» Ποιος ξέρει…

 Ότι κι αν έχει γίνει, Εμείς, μπορούμε να δικαιολογήσουμε τα οποιαδήποτε, παιδικά ή μη, ενδεχόμενα ψυχικά τραύματα του κάθε φουκαρά, ο οποίος θέλει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της ανυπαρξίας και της φαιδρότητας. Όση καλή θέληση και αν δείξουμε όμως, αυτό το οποίο μένει είναι ότι τα κάθε λογής ‘‘προβληματικά’’ άτομα χρειάζονται στοργή και φροντίδα. Ας φροντίσει λοιπόν η πολιτεία να σκύψει πάνω στα σοβαρά προβλήματα τέτοιου είδους συνανθρώπων μας, προκειμένου κάποτε να πάψουν να βασανίζονται….

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ