Πολλά γράφτηκαν και άλλα τόσα λέχθηκαν περί του ζητήματος, εν πλήρει απουσία εκπροσώπου του Κινήματος μας, αφού – ως γνωστόν – οι «δημοκράτες» των, ελεγχόμενων από μεγαλοεργολάβους και συμβούλους της κυβέρνησης, ΜΜΕ προτιμούν να μιλούν μόνοι τους, χωρίς να παρουσιάζεται το οτιδήποτε θα έθετε σε αμφισβήτηση την σωρεία μπουρδολογιών, των οποίων την ασύνδετη συρραφή θεωρούν «πολιτικό λόγο». Αξίζει, όμως, ακόμα και μέσω αυτού του βήματος να προσπαθήσουμε μια ιστορική ανασκόπηση στην σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδος για να δούμε «ποιοι είναι οι κατήγοροι μας» και «γιατί μας κατηγορούν», ώστε να καταδείξουμε την υποκρισία τους και τον πανικό στον οποίο έχουν οδηγηθεί απέναντι σε μια Χρυσή Αυγή που απειλεί το σύστημα της κλεπτοκρατίας που λυμαίνεται αυτό τον τόπο.
Το ότι οι κατήγοροι μας είναι εγκάθετοι και πολιτικώς κατευθυνόμενοι είναι προφανές. Το ότι στο Δ.Σ. του ΔΟΛ προεδρεύει ο πατέρας βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και απευθείας συμβούλου του Αντώνη Σαμαρά, είναι γνωστό, όσο και το ότι η Νέα Δημοκρατία φυλλορροεί και χάνει ψήφους από την Χρυσή Αυγή, δίνοντας ένα σαφές πολιτικό κίνητρο στον ΔΟΛ, για να λασπολογεί ακατάπαυστα και να παίρνει το ζήτημα «προσωπικά». Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων που φιλοξενούνται στα δελτία ειδήσεων και στις εκπομπές που καθυβρίζουν με σύστημα την Χρυσή Αυγή είναι ή ήταν μέλη και στελέχη κομμουνιστικών οργανώσεων. Τρανό παράδειγμα ο Αρβανίτης της ΕΡΤ που θα αναλάβει την γενική διεύθυνση του ραδιοσταθμού του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά, όμως, είναι εν πολλοίς γνωστά σε όλους. Γιατί, όμως, όλοι αυτοί είναι υποκριτές;
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε παιδάκια σε εκδήλωση της ΚΝΕ. Αυτό ο ΔΟΛ δεν το κατήγγειλε
Διαβάζουμε στην σελίδα της ΟΝΝΕΔ για την ΜΑΚΙ, την μαθητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία μάλιστα κάνει και ενημερωτικές δράσεις στα σχολεία της χώρας. Όσον αφορά την αντίστοιχη παράταξη του ΠΑΣΟΚ, την ΠΑΜΚ, διαβάζουμε για την πορεία που είχε διοργανώσει το 1991 και την Επιτροπή Καταλήψεων Αττικής που συναντήθηκε τότε με τον υπουργό της κυβέρνησης. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι έχουν την υψηλότερη δράση σε μαθητικές και καθηγητικές ενώσεις θα τους αφήσουμε για αργότερα μιας και έχει «πολύ ζουμί» η όλη υπόθεση. Θα μνημονεύσουμε αντ’ αυτού τις δηλώσεις Βενιζέλου στην χθεσινή ομιλία του στην νεολαία του ΠΑΣΟΚ, η οποία παρεμπιπτόντως μέσω της ιστοσελίδας της μας πληροφορεί ότι έχει και «δίκτυο μεταναστών», ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Δε θα εγκαταλείψουμε το πεδίο του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης και της καθημερινής προσφοράς στους ναζιστές, τους φασίστες και τους εχθρού της δημοκρατίας, σ’ αυτούς που οργανώνουν όχι το κρυφό σχολειό, αλλά το παιδομάζωμα στο όνομα των ιδεών του αυταρχισμού και στ’ όνομα της νοσταλγίας αυτού που κατέστρεψε την Ευρώπη στα μέσα του 20ού αιώνα»
Δεν θα σχολιάσουμε τι μπορεί να σημαίνει «εθελοντισμός» και «αλληλεγγύη» για το κόμμα της ρεμούλας και της μίζας, όμως ας μιλήσουμε λίγο για την χρήση και την ιστορική διαδρομή της λέξεως «παιδομάζωμα» που χρησιμοποίησε ο Βενιζέλος. Το πρώτο πράγμα που έρχεται κατά νου όταν ακούγεται η εν λόγω λέξη είναι το παιδομάζωμα που διενεργούσαν οι τούρκοι επί τουρκοκρατίας, ώστε να συντηρούν πληθυσμιακά τους αποκαλούμενους γενίτσαρους τους. Με βάση, λοιπόν την χρήση της λέξης ως μία πρακτική τουρκοποίησης ο χαρακτηρισμός «παιδομάζωμα» μάλλον ταιριάζει περισσότερο στα τουρκοκάναλα, την ΔΗΜΑΡ της Ρεπούση, τον ΣΥΡΙΖΑ του Τατσόπουλου, την ΝΔ που εξέδωσε το βιβλίο της Ρεπούση και σε όλους τους γραικύλους της «ελληνοτουρκικής φιλίας». Αν εκλάβουμε την λέξη, βέβαια, ως «στρατολόγηση παίδων», τότε μάλλον θα πρέπει και πάλι να ενοχοποιήσουμε το καθεστώς, δημοσιογραφικό και πολιτικό. Το καθεστώς ως κυβερνώσα δύναμη αυτού του τόπου κρίνεται εκ του αποτελέσματος και ως εκ τούτου την στιγμή που τα ναρκωτικά μαστίζουν την Ελληνική Νεολαία και το σύνολο των μέσων προβάλλουν τα «πρότυπα» του Lifestyle και του πορνό (αλησμόνητη η εκπομπή «αγιοποίησης» γνωστής πορνοστάρ που προβλήθηκε σε τουρκοκάναλο), μάλλον θα έπρεπε να έχουν κρύψει το κεφάλι τους στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο, παρά να μιλάνε.
Όμως ας δούμε και την λέξη «παιδομάζωμα» στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και να έρθουμε ουσιαστικά και στα κόμματα της αριστεράς, που την περίοδο του συμμοριτοπολέμου ήταν συνασπισμένα κάτω από την ταμπέλα του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του πολέμου στρατολογούσε με την βία τα παιδιά των χωριών από τα οποία πέρναγαν οι συμμορίτες, ώστε να πολεμήσουν με το ζόρι για την σοβιετοποίηση της Ελλάδας. Πέραν, όμως, αυτού το ΚΚΕ, όταν πλέον η ήττα του έγινε θέμα χρόνου, άρχισε να εφαρμόζει και μία άλλη πρακτική που στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας καταγράφηκε ως «παιδομάζωμα». Η τακτική των μπολσεβίκων (κόκκινων και ροζ) της εποχής ήταν να αρπάζουν παιδιά και να τα μεταφέρουν για «επιμόρφωση» πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, στις «λαϊκές δημοκρατίες» της Αλβανίας, της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας, από όπου τα παιδιά είτε έμεναν εκεί, είτε μεταφέρονταν πιο βαθιά στην σταλινική γη. Ο επίσημος αριθμός που έδωσε η τότε Ελληνική Κυβέρνηση για το συγκεκριμένο έγκλημα ήταν ότι 28.010 παιδιά απάχθησαν από τους κομμουνιστοσυμμορίτες, ενώ οι κομμουνιστές αποδέχονται τον αριθμό 25.295).
Ας μην μιλάνε, λοιπόν, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι της κλεπτοκρατικής μεταπολιτευτικής συμμορίας για «παιδομαζώματα» και για την Ελληνική Νεολαία. Ας μην μιλάνε για πρότυπα, αυτοί που φιλοξενούν το κατακάθι της κοινωνίας στις εκπομπές τους. Ας μην ασχολούνται με την Χρυσή Αυγή οι ψεύτες, οι κλέφτες και οι συνεταίροι τους. Ας μην μιλάνε γιατί πολύ απλά δεν τους παίρνει…
Κώστας Αλεξανδράκης
