Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Τον εαυτό τους σώζουν και όχι την Ελλάδα με τα μνημόνια

Έχουμε πολλάκις γράψει πως τα αλλεπάλληλα μνημόνια που ψηφίζονται δεν είναι «για να σωθεί η πατρίδα» ή «για να επέλθει δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία».  Ο σκοπός πίσω από τα μνημόνια είναι το να προσδεθεί ή μάλλον καλύτερα για να αλυσοδεθεί η Ελλάδα στο άρμα των διεθνών τοκογλύφων με όλα τα νομικά επιχειρήματα να αφαιρούνται συστηματικά.

Ενδεικτικό αυτού οι τροπολογίες που κατατέθηκαν και ψηφίστηκαν σε συμμόρφωση προς το Μνημόνιο ΙΙ, οι οποίες θέταν σε πρώτη προτεραιότητα την αποπληρωμή του χρέους έναντι όλων των άλλων  υποχρεώσεων του κράτους. Οι συγκεκριμένες τροπολογίες αφαίρεσαν το επιχείρημα περί προτεραιότητας του Εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα, συγκεκριμένα από την κυβέρνηση Ιωάννου Μεταξά για το χρέος της χώρας προς την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Τότε το επιχείρημα που είχε χρησιμοποιηθεί ενώπιον του Διαρκούς Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαιοσύνης έλεγε τα εξής:


«...Όταν μια Κυβέρνηση καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πληρωμή του χρέους και στην εξασφάλιση για το Λαό κατάλληλης διοικήσεως, εγγυημένων συνθηκών για ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, πρέπει να επιλέξει το δεύτερο. Το Καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών. Από κανένα Κράτος δεν μπορεί να απαιτηθεί η εκπλήρωση, μερική ή ολική των χρηματικών του υποχρεώσεων θέτοντας σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του με συνέπεια την αποδιοργάνωση της χώρας …»

Γίνεται εμφανές, συνεπώς, πως η εν λόγω τροπολογία «φωτογράφιζε» το εν λόγω νομικό επιχείρημα του Ι. Μεταξά.

Στον καιρό της δημοσιονομικής κρίσεως έχουμε πολλάκις ακούσει τον εκβιασμό για «έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ». Για το πώς «θα πεινάσουν τα παιδιά μας» και άλλα τρομολαγνικά. Όλα αυτά βέβαια ακούγονται από εν Αυστραλία τουρίστες που ουδέποτε μπόρεσαν να απαντήσουν για το ποια ακριβώς είναι η επίσημη διαδικασία που προβλέπεται από την Ε.Ε. για έξοδο μιας χώρας από το ευρώ. Και ευλόγως δεν μπόρεσαν να απαντήσουν, αφού τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται. Η μόνη διαδικασία που θα μπορούσε να υπάρξει σχετικά είναι η εθελούσια έξοδος.

Τι επιπτώσεις θα είχε όμως μια, οποιασδήποτε μορφής, έξοδος της Ελλάδος από την ευρωζώνη; Την απάντηση την δίνει έκθεση του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών. Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει τα εξής: «Αν η Ελλάδα έφευγε από την Ευρωζώνη με άναρχο τρόπο, θα είχε ως αποτέλεσμα παράπλευρες απώλειες 8 φορές μεγαλύτερες από την πτώχευση της Lehman Brothers, που θα συνεπαγόταν ευρύτερη κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το μέλλον».

Σημειωτέον ότι όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα defencenet.gr:  «Η οικονομική κατάρρευση και πτώχευση  της Lehman Brothers σημειώθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008 όταν η τράπεζα ανακοίνωσε την πρόθεσή της στην προστασία του άρθρου 11 περί πτώχευσης  αναφέροντας τα χρέη της τράπεζας στα 613 δισ. $, τα χρέη ομολόγων στα 155 δισ.$ ενώ το οικονομικό ύψος των πάγιων αξιών της ανερχόταν στα 639 δισ.$. για να ξεκινήσει από τότε ένα τρομακτικό ντόμινο οικονομικής ύφεσης που διαρκεί μέχρι και σήμερα.»

Μπορούμε να φανταστούμε οπότε το κόστος το οποίο υπολογίζουν οι Ευρωπαίοι και γενικώς οι «δανειστές» μας, όταν τους έρχεται στο νου η έξοδος της Ελλάδος από την ζώνη του ευρώ. Τις προάλλες μάλιστα ο ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είχε δηλώσει ότι στην ουσία κερδίζουν από την «διάσωση» της Ελλάδας και την είσπραξη των τοκοχρεολυσίων που αποτελούν σημαντικό – πλειοψηφικό – ποσοστό του προϋπολογισμού. Είναι προφανές οπότε ότι τα Μνημόνια ψηφίζονται για να σωθούν και να διασφαλιστούν οι ίδιοι οι "δανειστές" και όχι η Ελλάδα. 

Η Ελλάς αν είχε ουσιαστική αντιπροσώπευση στις διαπραγματεύσεις θα μπορούσε με όλα αυτά τα επιχειρήματα και τα δεδομένα να εξασφαλίσει πολύ περισσότερα και κυρίως να μην προσφέρει την εθνική ανεξαρτησία στα πόδια των «διεθνών» επικυρίαρχων. Ενδεικτικό της παντελούς έλλειψης εκπροσώπησης της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις είναι ότι προσφάτως στην δική τους διαπραγμάτευση η Ισπανία και η Ιταλία επέτυχαν την αποδέσμευση του κρατικού χρέους από το τραπεζικό χρέος. Η Ελλάς αρκούσε απλώς να «σηκώσει το χέρι της», προκειμένου να απολαύσει της ίδιας μεταχείρισης. Όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό, γιατί οι εκπρόσωποι της Ελλάδας ήταν και είναι δέσμιοι των τραπεζικών και γενικώς πλουτοκρατικών συμφερόντων, όπως άλλωστε προσφάτως κατήγγειλαν ανοιχτά και οι New York Times.

Η Ελλάς με μια πραγματικά Ελληνική εκπροσώπηση θα είχε μεγάλα οφέλη, χωρίς να απαιτηθεί τίποτε άλλο. Μόνο και μόνο που την διακυβέρνηση και εκπροσώπηση της χώρας θα αναλάμβαναν άνθρωποι με καθαρά χέρια και καθαρή, Ελληνική, συνείδηση θα υπήρχε μεγάλο όφελος για την Χώρα και τον Λαό.  Πόσο μάλλον στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής που υπάρχουν  και τα παραπάνω προαναφερθέντα και προτάσεις ουσιαστικές και ρεαλιστικές για αναγέννηση της Ελληνικής Οικονομίας.

Άλλος ένας λόγος λοιπόν για να βροντοφωνάξουμε:

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ!

Κώστας Αλεξανδράκης