Ας ξεκινήσουμε από το ότι οι περιορισμοί που θέτει το υπουργείο είναι καθαρά για τα μάτια του κόσμου και δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με την νομική πραγματικότητα. Τα πολυκαταστήματα, τα καταστήματα που λειτουργούν εντός εμπορικών κέντρων και γενικά όποια επιχείρηση αποκλείεται από αυτόν τον νόμο θα προσφύγει στο ΣτΕ και θα κερδίσει το να ανοίγει την Κυριακή. «Αθέμιτος ανταγωνισμός» θα είναι το νομικό επιχείρημα των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων, το οποίο αντί να εισπράξει την χλεύη, θα πάρει την δικαίωση. Οπότε δικαίως μπορούμε να πούμε ότι η εν λόγω πρωτοβουλία του υπουργείου καταργεί ουσιαστικά την κυριακάτικη αργία, για όλους.
Πέραν όμως αυτού, αξίζει να δούμε ποιος πραγματικά ωφελείται από αυτή την πρόταση του υπουργείου ανάπτυξης. Από ότι έλεγε στο ραδιόφωνο ο αντιπρόσωπος των καταστηματαρχών κανείς από τους μικρομεσαίους καταστηματάρχες δεν ωφελείται από την εν λόγω ρύθμιση, αφού το πρόβλημα τους αυτή την στιγμή δεν είναι η έλλειψη ωρών λειτουργίας, αλλά η έλλειψη πελατείας. Συνεπώς ακόμα και αν το υπουργείο τους ανάγκαζε να λειτουργούν λιγότερες ώρες, θα τους έκανε χάρη, ώστε να μην πληρώνουν υπαλλήλους και λειτουργικά έξοδα. Αρκετοί δε αποφασίζουν να μην λειτουργούν και καθόλου, όπως βλέπουμε από την θύελλα λουκέτων που πλήττει την αγορά.
Ωφελείται η κοινωνία λένε οι καθεστωτικές φυλλάδες, σήμερα, αφού θα «δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας» για να μπορέσουν οι καταστηματάρχες να καλύψουν την Κυριακή. «Ψωμί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη», που λέει και ο θυμόσοφος Λαός μας, δηλαδή. Οι δημοσιογράφοι του καθεστώτος νομίζουν ότι απευθύνονται σε χαχόλους και προκαλούν το κοινό αίσθημα, χρησιμοποιώντας την φράση «θέσεις εργασίας» για να κάνουν πολιτική σπέκουλα. Οι καταστηματάρχες, δηλαδή, των μικρών επιχειρήσεων που δεν θα ήθελαν να δουλέψουν Κυριακή, γιατί δεν τους συμφέρει, θα προσλάβουν και υπαλλήλους για να καλύψουν την μέρα. Πραγματικά προκλητικό να χρησιμοποιούνται τέτοιου είδους ψέματα, σε τόσο δύσκολους καιρούς.
Μήπως οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, που όπως προείπαμε θα ενταχθούν στο συγκεκριμένο μέτρο, θα προσλάβουν νέους υπαλλήλους; Μάλλον δύσκολο, αφού αυτές έχουν παράδοση στην εκμετάλλευση των υπαλλήλων τους και πάντα δράττουν κάθε ευκαιρία που τους δίνει ο νόμος. Όλως τυχαίως πλέον τους δίδεται η δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους υπαλλήλους τους με ότι ωράριο θέλουν. Οπότε ούτε από εκεί θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Ποιος ωφελείται, λοιπόν, από την εν λόγω πρωτοβουλία του υπουργείου; Η αλήθεια είναι ότι προς το παρόν κανένας δεν ωφελείται. Θα ωφεληθεί όταν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες κερδίσουν την προσφυγή και θα μπορούν πλέον να εκμεταλλεύονται ακόμα πιο βάναυσα τους εργαζομένους τους. Θα ωφεληθούν και οι «επενδυτές» που θα έρθουν όταν η Ελλάδα πιάσει πάτο, όπως είχε «προφητεύσει» ο Ράιχενμπαχ. Μιλάμε, λοιπόν, για μια προπαρασκευαστική ενέργεια για την νέα δουλοπαροικία που πρόκειται να δημιουργηθεί στην Ελλάδα από τους «δανειστές», τους «επενδυτές» και τους εγχώριους λακέδες τους, προς χάριν του «ελεύθερου εμπορίου», της «ανάπτυξης» και της «δημοσιονομικής προσαρμογής».
Κώστας Αλεξανδράκης
